Een meeslepend verhaal van een zoektocht naar een "vergeten"schaatser.

Waarom noem ik Hans van Helden een "vergeten" schaatser? Omdat hij nooit een internationale schaatstitel won en dan verdwijn je al snel in de anonimiteit, iets wat Van Helden aan de ene kant prima vindt, maar aan de andere kant toch dwarszit : hij voelt en voelde zich miskent als schaatser.
Erik Dijkstra gaat letterlijk en figuurlijk op zoek naar de schaatser Hans van Helden. Wie was hij en vooral...wie is hij nu?
Het boek boeit, omdat het schetsen van een beeld van de schaatser moeizaam gaat omdat de benodigde informatie niet soepel aan de schrijver wordt aangeboden. Hij benadert familie en vrienden van Van Helden en uiteraard ook voormalige trainers en ploeggenoten van zijn held en het kost hem de nodige moeite deze mensen openhartig over zijn onderwerp te laten praten. Uiteindelijk lukt het hem dan toch. Langzaam ontstaat een beeld van de schaatser.
Door het boek heen houdt de schrijver zich bezig met de vraag: "Waar is Hans van Helden? Wil hij met me spreken? Wat vindt hij ervan dat ik een boek over hem schrijf? Wat vindt hij van de meningen, die anderen over hem hebben?"
Op de bonnefooi vertrekt de schrijver, samen met een vriend, naar Frankrijk om een poging te wagen Van Helden te spreken te krijgen.
Dat lukt wonderwel en zijn vragen worden beantwoord.
Kloppen de karakterschetsen die anderen van Hans van Helden schetsen? In eerste instantie dacht ik van wel, maar als Erik Dijkstra dan eindelijk zijn hoofdpersoon spreekt en hem sommige kwesties voorlegt dan ontstaat toch een genuanceerder beeld.
Ik heb het boek in een ruk uitgelezen en er van genoten. Een aanrader voor de echte schaatsliefhebber!