Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Jan Van der Voort-913 11 februari 2007
Lieneke Dijkzeul’s De stille zonde zou ik eerder als een psychologische roman dan wel als een klassieke thriller willen omschrijven. Natuurlijk ben je benieuwd naar de dader, maar eigenlijk begint het boek pas echt op het moment dat de dader van de moord op Janson bekend is. Pas dan wordt de sfeer echt grimmig en stijgt het boek naar een hoger niveau. Het thema van het boek - pedofilie/incest - sluit nauw aan bij Val McDermid’s De terechtstelling en de titel De stille zonde dekt een dubbele lading.
Waar ik in aanvang bijna zat de wachten op het moment dat commisaris Vegter uit zijn rol zou vallen en per vergissing zou zeggen “De Cock met c-o-c-k” krijgen de personages pas in de tweede helft van het boek echte diepgang: de eenzaamheid van Vegter en zijn verborgen adoratie voor Renée, de spanning tussen Eva en David en de sublieme manier waarop Dijkzeul de arrogantie van deze laatste beschrijft, de ingehouden strijd tussen Eva en haar moeder, de manier waarop Eva zich wegcijfert ten voordele van haar dochtertje Maja… Allemaal bijzonder levensecht weergegeven, knap vakwerk. De kwaliteit van het boek stijgt zienderogen bladzijde na bladzijde en wat me vooral opviel waren de soms wondermooie zinnen die je voorgeschoteld krijgt, zinnen die je bewust tweemaal leest omdat ze zo mooi zijn. "Ik ga mijn ogen met zeep wassen" vind ik bijvoorbeeld prachtig in zijn eenvoud en geeft de verontwaardiging van Talsma bijzonder scherp weer.
Net zoals bij Esther Verhoef’s Rendez-vous merkte ik ook hier weer het (alsmaar groeiende?) verschil tussen Nederlands en Vlaams. Sommige uitdrukkingen kwamen me net zo exotisch voor als was het Zuid-Afrikaans. Ok, ik stel het misschien iets te scherp maar toch: ik had je zullen bellen, een patjepeeër, een terrasje pakken, “of het nigus zat erin, of ze liepen als een tierelier”, een amanuensis… meestal blijkt de betekenis wel uit de context maar die patjepeeër blijft me een raadsel ;-)

Had De stille zonde het hoge niveau van pakweg de tweede helft van het boek al vanaf bladzijde één gehad, dan zou het voor mij een vijfsterrenboek zijn. Als thrillerdebuut kan het alvast tellen en ik kijk alvast uit naar het vervolg!


Reageer op deze recensie

Meer recensies van Jan Van der Voort-913