Klassieke medische thriller

Forensisch patholoog Laurie Montgomery krijgt de wind van voren wanneer ze na een zoveelste gelijkaardige lijkschouwing haar vermoedens uit dat er een seriemoordenaar aan het werk is in het Manhattan General hospital: alle slachtoffers zijn jong en kerngezond en overlijden kort na een geslaagde kleine operatieve ingreep aan een hartstilstand. Enkel Roger Rousseau, hoofd van de medische staf van Manhattan General, neemt haar theorie ernstig. Tot hij op de sectietafel van Laurie terecht komt…

Veelschrijver Dr. Robin Cook schrijft met Diagnose zijn 26e medische thriller. En zoals steeds heeft hij een boodschap. In Diagnose wijst hij op de gevaren die kunnen ontstaan wanneer door genetische screening van patiënten een verhoogd risico op bepaalde aandoeningen kan worden aangetoond en dit vervolgens aanleiding kan geven tot verschillende vormen van discriminatie. Het thema is inmiddels niet bijster origineel meer. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de voortreffelijke profetische(?) SF-thriller Gattaca (met o.a. Ethan Hawke en Uma Thurman) die inmiddels al zijn tiende verjaardag viert.
Cook levert ons deze thematiek in een erg vlot geschreven rechtlijnige en klassiek opgebouwde thriller. De relatieproblemen tussen Laurie Montgomery en collega patholoog, en minnaar, Jack Stapleton komen ruimschoots aan bod. Maar Cook gaat, zoals altijd, recht op zijn doel af en laat Montgomery zelf bijna ten prooi vallen aan de - bij hoge uitzondering! - vrouwelijke serial killer. Vriend Jack mag alles tot een goed eind mag brengen. Liefhebbers van forensisch onderzoek komen ruimschoots aan hun trekken met wat er zich dagdagelijks afspeelt in de slachterij die het New-Yorkse Forensische Instituut wel lijkt te zijn.

Jammer dat Cook in zijn haast om het zoveelste boek in de rekken te krijgen hier en daar een paar schoonheidsfoutjes maakt in de continuïteit: op blz. 178 bv. “gebruikte Jack zijn vingers om zijn haar met snelle, geërgerde halen van zijn voorhoofd weg te strijken” terwijl Jack op blz. 10 nog “gemillimeterd lichtbruin haar” heeft. Of dat Roger Rousseau op blz. 232 eenmalig de naam Rob krijgt opgeplakt. Of wanneer Laurie’s vriendin Sue op blz. 124 zich “over de tafel naar voren boog” en je 10 regels verder leest hoe het “nu Sue’s beurt was om zich naar voren te buigen”. Details, akkoord, en waarschijnlijk heeft Cook ook nooit de pretentie gehad om een litteraire thriller af te leveren.

Diagnose is een boek dat je in één lange adem uitleest. Pretentieloos amusement met een boodschap, boordevol spanning en meesterlijk in zijn eenvoudige opbouw.

Een speciale vermelding verdient de proloog van het boek: de spannende reis van de zaadcel naar de eicel vanuit het standpunt van de eerste. Verplichte lectuur! Amper 2,5 bladzijde, maar alleen hiervoor al zou je het boek moeten lezen!