Wat als twee zussen elkaar na zeventig jaar weer ontmoeten?

In 1916 wordt in Keulen een tweeling geboren, Anna en Lotte, onafscheidelijk van elkaar groeien ze op tot 2 jonge meisjes waarvan de ouders komen te overlijden.
Door familieleden worden ze bruut uit elkaar gehaald, Anna gaat naar haar grootvader in Duitsland en Lotte wordt door een medische kwestie noodgedwongen ondergebracht bij een oom in Nederland.
Door de slechte contacten tussen de familieleden, verwaterd het contact tussen de tweelingzussen ook.

Zeventig jaar later ontmoeten een Duitse en een Nederlandse bejaarde vrouw elkaar bij een Thermaal instituut in Spa. Ze herkennen elkaar de verloren gewaande tweelingzus. Tijdens de behandelingen vertellen ze elkaar hun levensverhaal. Het is de laatste kans om de kloof die zeventig jaar, die door geen contact is ontstaan, de lijmen. En natuurlijk is er dan de Tweede wereldoorlog nog, die de Nederlandse Lotte heel anders heeft beleefd, dan de Duitse Anna en daardoor staat Lotte in eerste instantie wantrouwig tegenover Anna.

Wint de zusterliefde het of is het toch te laat?

Citaat uit de Tweeling: blz. 360:
Ze liet de raadgevingen van haar dochter over zich heen komen - doe het rustig aan, geniet ervan, ontspan je, tob niet, heb je al leuke mensen ontmoet - en nam afscheid. Ik moet ophouden met al die gesprekken, zei ze driftig tegen zichzelf, de hoorn nog in de hand. Ze putten me uit- de kinderen verwachten dat ik herboren thuis kom, ze hebben er recht op, het is hun cadeau, het heeft ze handen vol geld gekost.
Maar de volgende dag verliet ze toch weer samen met Anna het badhuis- tenslotte was de bevrijding in zicht. Hun hele samenzijn was een film waaruit ze niet op tijd was weggelopen, nu wilde ze ook weten hoe het afliep.

Het gevoel wat Lotte net in het citaat heeft, het is een film, ik ben te laat weggelopen, maar nu wil ik weten hoe het afloopt, had ik ook.
Vorig jaar ben ik begonnen in het boek en heb ik het weggelegd. Het begint saai, de verhaallijn pakte me niet en ik had er iets anders van verwacht.
Toch dacht ik dit jaar na mijn bevalling laat ik het boek weer eens oppakken en daar heb ik geen spijt van gehad. Ondanks dat het begin me weer niet pakte en het las als dikke stroop, heb ik even doorgezet en dat was de moeite waard. Daarom vind ik het jammer dat Tessa de Loo het begin niet iets pakkender heeft gebracht. Op het moment dat Anna in de Tweede wereldoorlog slecht nieuws krijgt en Lotte daarover verteld wordt het spannend.
Ik kon daarna het boek niet meer wegleggen en vond het dan ook bijna jammer als ik weer aan het werk moest of als de kleine weer een fles wou.
Nu hou ik heel veel van mijn kleine en werk ik op de mooiste plek op aarde voor een boekverslaafde, wat dat betreft ben ik snel over het gevoel van niet kunnen lezen heen.
Maar vanaf een bladzijde of 275 is het een lastig weg te leggen boek.
Het einde greep me dan ook heel erg aan.
Het boek is zeker een aanrader voor iedere fan die houdt van geromantiseerde/literaire Tweede wereldoorlog verhalen is het een aanrader.
Het boek wordt vanuit twee perspectieven en vanuit het verleden en het heden verteld. Tessa de Loo is een getalenteerd schrijfster en ik ben benieuwd naar ander werk van haar.

Lees de Tweeling van Tessa de Loo ook.