Een voorbeeld waarom SF beter verdient.

Science-Fiction... Een miskend genre in ons taalgebied dat weinig aandacht krijgt en ik beken eerlijk dat ik dat ook niet zoveel las. Tot er Ann Leckie met “het recht van Radch “ kwam dat volgens digitale media een gevierde schrijfster was en wiens boeken overladen worden met prijzen. Dit prikkelt natuurlijk direct mijn nieuwsgierigheid.

In boek lopen eigenlijk twee verhaallijnen door elkaar. Aan de ene kant de actuele lijn waarin het echte verhaal zich afspeelt het met de eigenaardige en ook ietwat eenzame figuur “Breq” en haar strijd tegen de “Heer van Radch” wat met een beetje doet denken aan een strijd tussen een “klein” en “groot “ iemand waarbij als “kleine” een belangrijke taak heeft te volbrengen hoe moeilijk dit ook is. Wat zij (Breq) moet doen en hoe ze dit doet moet je zelf ontdekken. Aan de andere kant zijn er de sprongen naar een ver (millenium terug) verleden die je veel extra informatie geven over hoe de “wereld” tegen waar het echte verhaal zich afspeelt in elkaar zat. Met het geven van die extra's is er altijd het gevaar teveel details te willen geven waardoor het dreigt “langdradig” te worden. Dat gevoel had ik bij dit boek absoluut niet. De historische verhaallijn is belangrijk voor het verhaal en heeft mij tijdens lezen geholpen de “actuele” verhaallijn te volgen waardoor de twee een samenhangend geheel vormen.

Ann Leckie heeft een aangename schrijfstijl en dat maakt dat het leuk om lezen. Het is niet het meest makkelijke verhaal om te lezen. De manier waarop Ann Leckie de twee verhaallijnen door elkaar weeft getuigen van een groot talent waar we nog veel van gaan horen. Het boek heeft de Arthur C. Clarke award en ik vergeet er dan nog een aantal prijzen te vermelden. Dit om te zeggen dat het gewoon een heel goed boek is en wat mij betreft veel aandacht mag krijgen

Een aanrader dus die ik graag met 5 sterren quoteer.