Ik las All-inclusive enige tijd geleden en vond er niets aan. Geen idee waarom het als literaire thriller wordt bestempeld. Literair (wat mij betreft een synoniem voor hoogstaand) is het geenszins en een thriller zie ik er ook niet echt in.
Het eerste deel van het boek was best aardig; tot en met de terugkomst van de hoofdpersonen, Jeroen en Chantal van der Schaaf, na de tragische dood van hun kinderen in het zwembad van het all-inclusive hotel in Turkije. Daarna wordt het een ongeloofwaardige, onsamenhangende brij van gebeurtenissen waarvan de ene nog onwaarschijnlijker is dan de andere. Tussen alle bedrijven door speelt de verziekte verhouding tussen Chantal en haar schoonmoeder. Tegen het eind ontpoppen Jeroen en Chantal zich als een ware Bonnie and Clyde op zoek naar de moordenaars van hun kinderen, met als apotheose de zelfmoord van de zich schuldig voelende directeur van het hotel. Jakkes.
Ook van het taalgebruik krommen mijn tenen. De kreten 'joh' en 'meid' en het zichzelf telkens moed inspreken of kapittelend toespreken zijn de grootste boosdoeners. Ik kon me geen moment met Jeroen en Chantal vereenzelvigen en de spanning was ver te zoeken. Ook de verwijzing in het boek naar een grote reisorganisatie genaamd TOI en de vermelding op het omslag dat de schrijfster zogenaamd niet onder haar eigen naam durft te publiceren, zijn te absurd voor woorden. Op geen enkele wijze wordt geloofwaardig gemaakt dat de geschetste vakanties in werkelijkheid ook zo georganiseerd worden. Natuurlijk zal er een kern van waarheid in schuilen; er zal zo goedkoop mogelijk gewerkt worden om de kosten te drukken, maar of dit zo ver gaat als Vermeer beweert... Ten koste van de veiligheid van de consument en het verdoezelen van zoveel ongelukken?
En waar blijft de verantwoordelijkheid van jezelf als consument? Wanneer je een all-inclusive vakantie boekt, kun je ook nagaan wat dit betekent voor de lokale bevolking: geen terraszitters, geen restaurantbezoekers, en ga zo maar door. Want alles is gratis op de lokatie. Dus je weet ook wie er wel en wie er niet wijzer worden van dit soort resorts. De vage schets van wat Jeroen en Chantal van der Schaaf hierover opmerken tijdens hun tweede bezoek aan Turkije had in het licht van de kruistocht van de schrijfster tegen all-inclusive vakanties veel verder uitgewerkt moeten worden, om ook hieraan enige geloofwaardigheid toe te kennen.