Recensie De Facebookmoorden

Hans Devriendt is een aardige man, gelukkig met zijn vrouw en kinderen en hij heeft een leuke baan waarin hij gewaardeerd wordt. Hij leidt een doodnormaal leven en toch gaat het opeens mis: hij begint te moorden. En erger nog: hij laat via Facebook weten wat hij gaat doen. Hij heeft al gauw een heleboel volgers die met een morbide belangstelling zijn doen en laten volgen. Na de eerste moord volgt er nog één en nog één. Zij drijfveer is wraak, dat is ook de titel van zijn Facebookgroep: Wraak is de enige uitweg. Maar wraak waarop, op wie, waarom?
Het is aan de politie van Leuven om dit uit te zoeken, maar ze tasten lang in het duister.

Met De Facebookmoorden heeft Bart Debbaut een thriller geschreven die in alle opzichten actueel is, o.a. door het thema en door het gebruik van de sociale media zoals SMS en Facebook. Ook met het gebruik van bestaande publieke figuren positioneert de auteur het boek in het heden. Dat verleent een authenticiteit aan het boek waardoor het verhaal wel erg dichtbij komt. Hans Devriendt kan je buurman zijn.

Bart Debbaut heeft met dit boek zijn derde thriller afgeleverd met het speurdersduo John Leyssens en Mieke Van Cattendyck in de hoofdrollen. Hoewel ik de eerste 2 boeken niet ken, kon ik me zonder meer inleven in de beide karakters. Door aandacht te geven aan hun persoonlijke omstandigheden, geeft Debbaut nog meer diepgang aan zijn boek. Het taalgebruik en de vlot lopende dialogen maken het ook tot een heel toegankelijk boek.
Het thema wordt op een zeer zorgvuldige en correcte manier naar voren gebracht waardoor je zelfs, al is het maar een sprankje, sympathie zou kunnen opbrengen voor de moordenaar. Toch wordt dat gevoel van sympathie naar het eind toe een ongemakkelijk gevoel, gemengd met walging en ongeloof. Bart Debbaut geeft wat mij betreft een visitekaartje af van jewelste! Dit belooft veel voor een volgend boek – maar legt op hem ook de druk om dan minstens ditzelfde niveau te halen.

De cover is uitgevoerd in Facebookblauw en is intrigerend. Een lege gang met in tegenlicht de figuur van een man. Pas op het eind van het boek wordt de cover duidelijk. Het boek is uitgevoerd in een vrij grote letter; mede daardoor leest het boek als een trein. Hoewel het als thriller staat getypeerd is het wat mij betreft meer een politieroman, maar ach, what's in a name! Het is gewoon een goed en spannend boek!