Norbert Vonnegut heeft met dit debuut een boek afgeleverd dat inspeelt op de huidige recessie. Het boek is een financiële thriller met als hoofdpersoon een belegger; een 'top producer' (ook de Engelse titel van het boek): zeer succesvolle verkoper van beleggingen.
Grove O'Rourke is de top producer om wie het in dit boek gaat. Hij koopt, verkoopt, handelt en zorgt goed voor zijn klanten en zichzelf. Hij komt over als een gladde maar sympathieke jongen, die ondanks het snelle geld enige principes heeft overgehouden. Hij is weduwnaar en heeft maar een paar goede vrienden, onder wie het echtpaar Charlie en Sam Keleman. Charlie zit ook in de geldhandel en alles wat hij aanraakt verandert in goud. Tijdens de surpriseparty in Bostons New England Aquarium ter gelegenheid van de verjaardag van Sam, wordt Charlie op schokkende wijze vermoord: hij wordt vastgebonden in het water gegooid en voor de ogen van zijn vrienden door haaien verscheurd. Na de moord blijkt Sam op zwart zaad te zitten – al het geld zit vast in de zaak en zij vraagt Grove haar te helpen dit vrij te krijgen. Wanneer hij zich verdiept in de zaken van Charlie komt diens handel en wandel al gauw in een vreemd daglicht te staan. Zelfs de integriteit van Grove is ineens niet meer boven alle twijfel verheven. Was Charlie wel zo'n goede vriend als Grove altijd heeft gedacht?
Ondanks het onderwerp en de spanning die de auteur weet op te bouwen kon het boek me maar matig bekoren. Dat komt met name door de zeer gedetailleerde uitleg over de beleggingsmarkt en de vele vaktermen die gebruikt worden. Voor Vonnegut gesneden koek, want hij werkt al sinds de jaren '80 van de vorige eeuw voor verschillende financiële instellingen op Wall Street, maar mij als leek duizelde het regelmatig en ik snapte er niet veel van. Dat deed helaas afbreuk aan de leesbaarheid van de eerste helft van het boek.
De zoektocht naar het geld van Charlie en daarmee naar de dader van de moord komen in het tweede deel beter uit de verf en daarmee heeft Vonnegut het boek naar mijn idee ook gered. Helaas is de hoofdpersoon daarbij het enige karakter dat goed uitgewerkt wordt; zowel zijn privéproblemen als zijn werksituatie worden uitgebreid beschreven. Daardoor kun je je als lezer goed met hem identificeren en leef je met hem mee. De overige personages variëren over het algemeen van vlak tot stereotiep.
Ik hoop dat in een eventueel volgend boek het vakjargon achterwege blijft en de spanning wat subtieler opgeschroefd wordt. Dan heb je een prima thriller in handen; nu blijft het hangen op 'matig'.