Recensie Mijn leed draagt jouw naam

Wat een indrukwekkend boek! Zonder een spoor van zelfmedelijden geeft Hanife Gashi ons een intieme inkijk in haar leven. Vanaf haar gelukkige jeugd, haar ongelukkige huwelijk en de moord op haar dochter door haar man. Ik noem het bewust geen eerwraak, omdat - zoals ook de rechters in het vonnis het omschrijven - hier sprake is van ondubbelzinnige moord: de man was geen praktiserend moslim, er was geen druk vanuit de familie om haar te doden. Het was alleen zijn eigen gekrenkte eer, door zijn jaloezie en persoonlijkheid, dat hij het nodig vond zijn dochter te doden. Hij gunde haar niet een gelukkige jeugd en een mooie toekomst met de man die zijzelf had uitgezocht.

En continu speelde het door mijn hoofd: het gebeurt nu en het gebeurt hier in het 'geciviliseerde' westen. Dit is geen verhaal over een gebeurtenis die lang geleden is gebeurd. Hanife is 8 jaar jonger dan ik zelf ben! Ik vind haar heel moedig om haar mening te verkondigen zoals zij sinds de dood van haar dochter durft te doen. Ik hoop dat zij hiermee een hoop andere vrouwen bemoedigt en aanmoedigt om het niet zover te laten komen als het in haar gezin is gegaan.