Met Opgelicht debuteren de auteurs Marc Josten en Rob Smits met wat het eerste deel in een reeks boeken met in de hoofdrol opsporingsambtenaar Denise de Wit moet gaan worden.
Denise is teamleider van een recherche-onderdeel dat onderzoek doet naar vastgoedfraude bij HoboInvest. De zaak loopt voor geen meter en aan alle kanten wordt aan de poten van haar stoel gezaagd. Ze is wars van etiquette, gaat wanneer het haar uitkomt alle boekjes te buiten en werkt ondanks haar team graag solistisch. Ze is energiek, uitdagend, heeft depressieve buien, rijdt graag hard en is niet vies van een borrel, maar heeft door onzekerheid ook vaak buikpijn van de verantwoordelijkheid die ze draagt.
Wanneer de boekhouder van HoboInvest wordt vermoord bijt ze zich nog verder in de zaak vast, maar wanneer ze een ongeoorloofde relatie krijgt met een werknemer van HoboInvest, Tom Zandberg, wordt ze van de zaak gehaald.

Ondanks het feit dat ze is geschorst, gaat Denise op eigen houtje met het onderzoek verder. Hierbij wordt ze geholpen door Tom, die inmiddels ook zijn bedenkingen heeft bij de gang van zaken rondom HoboInvest. Het grote salaris is erg prettig, maar tegen welke prijs wordt dat verdiend?
Grote vraag is wie er eigenlijk achter de schermen aan de touwtjes trekken en tegen wie ze ten strijde trekken. Zijn dat alleen de figuren die achter de verdwenen papieren van de vermoorde boekhouder aanzitten – en wie zijn dat eigenlijk? – of zijn er andere schaduwen waartegen ze vechten?

Opgelicht is in potentie een goed boek met in de eerste hoofdstukken een goede opbouw waarbij de diverse karakters worden geïntroduceerd. De auteurs hebben uit eigen ervaring van onderzoeksjournalist en de rechtspraak geput om een redelijk spannend verhaal neer te zetten. Daar zijn ze op zich wel in geslaagd, maar sommige onderdelen waren wat over de top danwel ongeloofwaardig.
Het boek is heel filmisch, met veel oog voor detail, geschreven. Het is een echte actiethriller, geschreven voor en doormannen. Willen de auteurs ook de vrouwelijke thrillerlezers aan zich binden, dan verdient het aanbeveling om Denise minder één-dimensionaal als gefrustreerde, oversexte bitch neer te zetten.
Voor mij betekent dit boek een leuk tussendoortje; ik merk dat ik een week na lezing al moeite heb mij grote delen van het boek te herinneren. Om te boeien en te binden is meer inhoud nodig, zowel van karakters als van plot.