James Patterson is een bekende Amerikaanse schrijver van thrillers en Liza Marklund is een dito bekende Zweedse schrijfster van thrillers. Hoewel hun stijlen compleet verschillend zijn, zijn ze een partnerschap aangegaan voor het schrijven van dit boek. Ik moet wel zeggen dat ik de stijl van Patterson overheersender vond dan die van Marklund: de korte hoofdstukken, de vaart die hij er altijd in zet, de plotwendingen. Marklunds inzet was te herkennen aan de kennis van de Zweedse/Europese werkwijze van politie en journaille.

Het verhaal op zich heeft weinig om het lijf: door heel Europa worden jonge (echt)paren op gruwelijke wijze vermoord. Kunst is hierbij een belangrijke factor, zoals Jacob Kanon - een New Yorkse politieman wiens dochter één van de slachtoffers is - en Dessie Larsson - een Stockholmse journaliste die bij de zaak betrokken wordt wanneer zij een ansichtkaart van de moordenaars ontvangt - ontdekken. Wanneer beiden zich met de opsporing gaan bemoeien komen al gauw 2 daders in het zicht, maar zijn ze met hen wel op het goeie spoor?

Partnerruil leest als een voortdenderende trein, zonder dat de lezer even op adem kan komen. Maar voor een superthriller komt meer kijken; de spanningsboog was niet erg hoog en de karakters kwamen niet goed uit de verf. Volgens mij had met een beetje meer inspanning van beide auteurs het thrillergehalte op een veel hoger niveau kunnen staan met meer aandacht voor de hoofdpersonen Jacob Kanon en Dessie Larsson en de achtergrond van de moordenaars. Nu schuift het allemaal wat te gemakkelijk in elkaar en hup; weer een boek afgeleverd. Zeker geen slecht boek, maar gezien de klasse van James Patterson en Liza Marklund in hun afzonderlijke boeken toch een teleurstelling.