In ‘Vrije val’ staat altijd iemand klaar om je op te vangen

Vrije val volgt het leven van verschillende personages. Karst heeft een antiekwinkel La Verité. Na een turbulente scheiding is hij eindelijk in rustig vaarwater gekomen en geniet weer van zijn leven, zijn dochter en zijn nieuwe winkel. Er is zelfs weer ruimte voor liefde in zijn leven. Anna, de zus van Karst, helpt hem regelmatig in de winkel en heeft zo haar eigen problemen. Ze woont samen met haar (oudere) vriend die geen kinderen meer wil omdat hij al twee volwassen kinderen heeft. Maar Anna heeft een kinderwens en kan de dochter van haar vriend niet uitstaan. Anna en Karst komen regelmatig bij café Ad Fundum waar ze goed kunnen opschieten met de eigenaresse Alexandra. Samen met haar moeder Margareta woont Alexandra boven het café. Alexandra heeft al veel meegemaakt in haar leven. Ze heeft de liefde van haar leven achter gelaten in Schotland om voor haar moeder te kunnen zorgen. Christel houdt de winkel van Karst en het café van Alexandra schoon. Ze zit vast in een ongelukkig huwelijk en vindt steun bij Karst, Alexandra en Margareta. Het café is het centrale middelpunt van het verhaal waar de verschillende verhaallijnen bij elkaar komen.

Vrije val leest heerlijk makkelijk weg. Het boek leest een beetje als een soapserie, maar dan met wat meer tempo. In het begin moest ik een beetje wennen aan de verschillende verhaallijnen. Het begint oppervlakkig, maar dan gaat het verhaal meer de diepte in waardoor ik het boek moeilijk kon wegleggen. De verschillende verhaallijnen lopen zo soepel in elkaar over dat je al snel helemaal in het verhaal zit en je meer wilt weten over de personages. De diepgaande verhaallijnen worden gecreëerd door de verschillende thema’s die de schrijfster heeft gebruikt, zoals: ouder-kind relatie, echtscheiding, mentale mishandeling en zelfmoord.

De karakters van de verschillende verhaallijnen worden goed uitgewerkt. Dat zorgde ervoor dat ik erg met de personages kon meeleven. Je voelt hun blijdschap, verdriet en leeft mee in situaties die uitzichtloos lijken. Ik vond het gewoon jammer als er een switch werd gemaakt in de verhaallijnen, maar toch was ik ook nieuwsgierig hoe het met de andere personages verder zou gaan. Dit had als gevolg dat je razendsnel door het boek heen gaat.

Het enige nadeel aan het boek vond ik dat de stijl soms een beetje te beschrijvend was. Bijvoorbeeld: Anna pakt haar tas en jas en sluit de deur. ‘Even niet praten, dit alarm vind ik altijd zo’n stressklusje.’ Olivia gebaart dat ze niets zal zeggen den doet een paar stappen achteruit. ‘Gelukt, fijn.’ Dit soort stukjes voegen niets toe aan het verhaal en halen het tempo uit het verhaal.
Verwacht niet veel spanning in dit boek, maar wel een boek wat helemaal betrekt in het leven van de verschillende personages en je uitdaagt om verder te lezen. De belangrijkste les die ik van dit boek heb geleerd is dat het leven altijd anders kan lopen dan je had bedacht, maar dat veranderingen je leven ook mooier kunnen maken.

‘Het zou erg zijn als je doorgaat op deze ladder en er bovenaan erachter zou komen dat de ladder tegen de verkeerde muur staat’.