En ze leefde nog lang en gelukkig???

Kan een bekend verhaal als Assepoester op zo'n manier verteld worden dat je het herkent maar de afloop een raadsel voor je is. Marissa Meyer bewijst dat dit kan met Cinder het eerste deel van een serie van vier Lunar Cronicles

Cinder is een cyborg (mens met robotonderdelen) die leeft in het toekomstige New Beijng . Zij is wees, is heel technisch en heeft een voogd. Net als alle andere cyborgs wordt zij als een tweederangsburger behandelt en vooral haar voogd en haar oudere stiefzus wijzen haar steeds haar plaats.
Ze heeft wel een goed contact met haar jongere stiefzus maar als zij de pest krijgt, krijgt Cinder hiervan de schuld. Als dan ook nog op de dag de kroonprins van New Beijng met een opdracht bij haar komt en een oogje op haar laat vallen lijkt een gewoon leven kansloos.

Marissa Meyer schets een hele nieuwe wereld met cyborgs, een apart menselijk ras op de maan. een ziekte, een flinke scheut (kalver)liefde, een op handen zijnde oorlog en een meisje dat zichzelf niet kent en een oud sprookje dat iedereen kent

Het lijkt bijna te veel om een goedlopend verhaal te vormen. Toch is dat juist wat het wel is geworden. Het heeft kenmerken van een YA roman, een fantasyroman en een SF roman zonder dat de een of de ander de overhand krijgt. Het lastige van SF en fantasy is dat de werelden vaak zo onbekend zijn dat het even duurt voordat je de wereld kent en het verhaal je pakt. Ook in dit geval is dat zo maar omdat er ook YA elementen en elementen van het bekende sprookje in zitten is het toch redelijk gemakkelijk doorlezen.

Maar of het sprookje eindigt met ze leven nog lang en gelukkig daarvoor moeten we nog even wachten op de andere delen Scarlet, Cress en Winter