Hoe moeilijk het is om een écht spannend boek te schrijven

met levensechte hoofdpersonen en een plot waarbij de lezer zijn hersens moet gebruiken...,

Bijna niets is zo moeilijk als een thrillerdebuut van een Nederlands auteur in de markt zetten. Foreign Media Books pakt het goed aan; maar liefst 50 leesexemplaren werden er uitgedeeld aan mensen die hebben aangegeven hier belangstelling voor te hebben. Ook bij Crimezone.nl viel een exemplaar in de brievenbus.
Dagvals tijding, in een bijzonder fraaie omslag gestoken, vertelt het verhaal van Berend Dagval. Hij is een jonge maar vooral briljante meteoroloog, die bij het Koninklijk Weerinstituut (leuk gevonden!) gaat werken aan klimatologisch onderzoek. Helaas ziet het er voor Nederland niet al te best uit: akelige stormen zullen binnen niet al te lange tijd hun verwoestende werk doen en van het Nederland zoals wij dat kennen zal niet veel overblijven. Helaas is Berend Dagval een roepende in de woestijn (ehh… de zee?) en hij komt in grote problemen zodra hij zijn bevindingen openbaar maakt.

Marten van der Veen heeft een actueel thema gekozen voor zijn debuut. Hier en daar neigt zijn stijl naar de prachtige droge stijl die bijvoorbeeld J.J. Voskuil zo beroemd heeft gemaakt. Dit geldt dan vooral voor de beschrijvingen van het Instituut. Helaas moest ik na het eerste hoofdstuk het boek al even dichtslaan, omdat ik misselijk werd. Het kan aan mij liggen, maar ik vind het uitgebreid beschrijven van het martelen van een hondje niets toevoegen aan een spannend verhaal. Dit hele eerste hoofdstuk zit trouwens vol met nogal gruwelijke beschrijvingen. Verder komen de reacties van de betreffende personen komen onnatuurlijk over.
Helaas kwamen bij verder lezen in dit boek bij mij ook de woorden ‘houterig’ en ‘ongerijpt’ naar boven.

Dagvals tijding laat mijns inziens goed zien hoe moeilijk het is om een écht spannend boek te schrijven, met levensechte hoofdpersonen en een plot waarbij de lezer zijn hersens moet gebruiken. De lezer heeft daarbij niet direct behoefte aan allerlei uitwijdingen over vroegere belevenissen van bijfiguren, en de lezer heeft daarbij ook niet direct behoefte aan scènes die fysieke misselijkheid oproepen.

Maar goed, we hebben het hier over een debuut. Niet iedereen kan een volmaakt debuut schrijven, een boek dat wereldwijd omarmd wordt. Wellicht moet Marten van der Veen dit boek gewoon zien als een héél uitgebreide vingeroefening.