Tot het kookpunt

De confrontatie zegt alles over de sfeer van dit verhaal, dat zich afspeelt in een piepklein dorpje in Lousiana. Het gemoed van Huff Hoyle, de vader van Sayre Lynch, is eigenlijk altijd verhit… Sayre komt naar Destiny, haar geboorteplaats, om de begrafenis van haar jongste broer Danny bij te wonen. Ondanks het feit dat ze al tien jaar geleden heeft gezworen haar familie nooit meer te willen zien (ze heeft zelfs haar achternaam wettelijk laten veranderen), gebeuren er echter dingen die haar min of meer dwingen om in Destiny te blijven tot het raadsel rond de dood van haar broer is opgehelderd. Hij zou namelijk zelfmoord hebben gepleegd, maar vanaf het eerste moment is de nieuwe hulpsheriff daar niet van overtuigd.
Huff Hoyle is niet écht de eigenaar van het dorp, maar hij zou het net zo goed kunnen zijn. Hij bezit de enige grote fabriek in het dorp, een fabriek waar onder soms onmenselijke omstandigheden stalen pijpen worden gefabriceerd. Huff wil dat alles gaat zoals hij voorschrijft: de manier van werken, wonen en leven van de gehele bevolking is zijn zaak, vindt hij. Dus betaalt hij de sheriff om bepaalde zaken door de vingers te zien, voedt hij zijn oudste zoon op als zijn opvolgers, en is hij bijzonder, maar dan ook bijzonder pissig als zijn jongste zoon Danny en zijn dochter Sayre zich tegen hem keren, elk op hun eigen manier.
De beweegreden van Huff om te doen wat hij doet, de angst van Sayre om weer in Destiny te moeten zijn, de achtergrond van Beck Merchant, de advocaat van de familie… dit alles komt in een tijdsbestek van veertien dagen tot een kookpunt. Een overkookpunt, mag wel gezegd worden.
Sandra Brown heeft de gave haar karakters met enkele pennestreken tot leven te brengen, en ze binnen enkele hoofdstukken voor de lezer échte mensen te laten worden. De plot heeft zijn oorsprong in de diepste krochten van de menselijke ziel en je krijgt het als lezer warm van het lezen…