Toeval bestaat niet

Niemand anders dan Rendell kan een eenvoudig verhaal vertellen met zulke onderhuidse spanning als in De eerlijke vinder het geval is. In dit boek worden de hoofdrollen gespeeld door de rijke kunsthandelaar Eugene Wren, zijn verloofde Ella, huisarts, de tamelijk vreemde Joel Roseman, de zo mogelijk nog vreemdere ‘Uncle Gib’ en de jonge crimineel Lance Platt. De vondst van een enveloppe met cash geld die Eugene doet (geld dat Joel is verloren), is de start van een verhaal dat Rendell op haar heel speciale manier neerzet. Het gaat over ziekte, criminaliteit en verslaving… maar er komt ook heel veel liefde in voor. De liefde van Eugene voor Ella en de liefde van Lance voor Gemma.
Eugene is op zijn manier een getourmenteerd man. Nadat hij zijn alcohol- en nicotineverslaving heeft overwonnen en op latere leeftijd Ella heeft ontmoet, neemt hij zich voor om met haar te trouwen en een nieuw begin te maken. Op bijna dezelfde dag als de vondst van het geld koopt hij voor het eerst een doosje zoete snoepjes… En een nieuwe verslaving is geboren. Het hele boek door worstelt Eugene met zijn verslaving, evenals Joel worstelt met de naweeën van zijn bijna-doodervaring en Lance worstelt met het feit dat Gemma hem het huis heeft uitgezet.
De levens van deze zo heel verschillende personages worden haarscherp neergezet. Je zou Eugene wel eens door elkaar willen schudden en Lance, die onder erbarmelijke omstandigheden bij zijn oom Gib woont, een schop onder zijn bips willen geven.
Een mooi tegenwicht zijn de vrouwen: Ella weet niets van Eugenes verslaving maar blijft van hem houden, terwijl Gemma precies weet hoe Lance in elkaar zit en zij hem toch niet los kan laten.
De levens van deze zo verschillende mensen raken elkaar maar een korte periode, maar na alle gebeurtenissen is niemand meer wie hij of zij was. En toch weet Rendell het zo te brengen dat je hier als lezer volkomen vrede mee kunt hebben.