Veel oude bekenden

Cees Koring is veertig jaar lang journalist geweest bij De Telegraaf, en de helft daarvan bracht hij door als misdaadverslaggever. Koring bouwde in die jaren een reputatie op – of die goed of slecht was, ligt aan de kant waar je zelf stond. De lezers vonden het prachtig, de criminelen zelf wat minder. In 1990 werden Koring en zijn vrouw zelfs aangevallen in hun woning in Amsterdam. Koring herstelde snel van zijn lichamelijke verwondingen, maar zowel hij als zijn vrouw leden meer onder de geestelijke schade. Koring is er van overtuigd dat deze aanval min of meer geleid heeft tot het overlijden van zijn vrouw.
Met een voorwoord van Peter R. de Vries, gestoken in een prettige omslag en verlucht met foto’s, is De Maffia tapes een prettig uitziend boekje geworden. Naast het verhaal over de aanslag op hemzelf gaat Koring in op vele bekende zaken die in de loop der tijd de Nederlandse kranten gehaald hebben. En dat is, hoe prettig geschreven het allemaal ook is, gelijk het nadeel van dit boekje. Koring put niet alleen uit zijn eigen ervaringen, hij heeft ook geput uit eerder verschenen boeken van collega’s over bekende Nederlandse moordzaken, zoals o.a. een boek van Peter R. de Vries over zaken waar de beroemde commissaris Toorenaar aan heeft gewerkt. Het gevolg is dat je, als je vaker dit soort boeken leest, toch wel een erg sterk gevoel van ‘heb ik al gezien’ krijgt. Nederland is en blijft een klein land en het aantal ‘zware jongens’ is dus ook niet zo groot. Zelfs aangevuld met een flinke hoeveelheid buitenlanders komt het toch allemaal op hetzelfde groepje neer. En over die mensen is ondertussen al veel geschreven.
Het boekje is, voor liefhebbers van het genre, een aanwinst als je wilt weten hoe bepaalde zaken zijn beleefd door een journalist die er bij betrokken was. Het is uiteraard vlot geschreven en zoals gezegd goed verzorgd. Maar het is geen openbaring en het brengt niet echt veel nieuws.