Een aangenaam weerzien

In november 2003 besprak ik De Vuurmaker, het eerste boek van Peter May. Dat werd in 1999 geschreven. Intussen schreef May nog Het vierde offer en in 2000 De moordkamer.

Margaret en Li zijn heel gelukkig met elkaar maar hun zeer verschillende achtergronden beginnen nu hun tol te eisen. Als Margaret een paar weken in Amerika is om haar vader te begraven, beseft ze dat ze niet meer weet wat ‘thuis’ is: bij haar moeder, of in het appartement wat ze nog steeds bezit in Chicago of in Beijing bij Li. Voordat ze echter een keus kan maken wordt ze teruggeroepen naar China. In Shanghai zijn maar liefst achttien doden gevonden in een soort massagraf en Li wil de hulp van Margaret om deze zaak op te lossen.

In dit boek komt toch weer duidelijk naar voren dat ondanks de liefde tussen de Amerikaanse en de Chinees, de cultuurverschillen vaak, soms ongemerkt, een grotere rol spelen dan zij zouden willen. Li voelt zich op een gegeven moment aangetrokken tot zijn collega Mei Lin, maar is dat nu omdat ze een Chinese is of omdat zijn verhouding met Margaret op dat moment een beetje koeltjes is? Uiteraard vatten beide vrouwen direct vijandige gevoelens voor elkaar op en May weet hieruit spitse dialogen te distilleren. De plot wordt evenals in het vorige boek dat ik van May las bekwaam en rustig neergezet, maar toch zo dat je als lezer toch echt tot het eind moet doorlezen om alles te begrijpen.

In mijn vorige recensie schreef ik dat ik doodmoe werd van het grote aantal vertaal- en redactiefouten. Tot mijn genoegen kan ik nu melden dat dit een stuk beter is! Het maakt het lezen toch wel een stuk prettiger. Alleen dat ‘Peking’ he… Alweer netjes ‘Beijing’ op het achterplat, maar in het boek heet die stad nog hardnekkig Peking. Het is maar een detail misschien, maar ik blijf het slordig vinden.