Een beetje Story-truttig...

Zie voor een korte inhoud van het verhaal de recensie hierboven (daar heb ik niks aan toe te voegen en het heeft ook weinig zin). Maar verder ben ik het helaas niet helemaal eens met Nicky. Ik vind namelijk dat de heel aardige plot geen recht wordt gedaan door het gebruik van een soms truttige 'Storystijl'. Dit valt vooral op in de geciteerde krantenberichten en rapportages van artsen en verpleegkundigen. Een voorbeeld uit een krantenbericht: 'De brandweer was niet in staat (volgen de namen van de personen) te redden uit de vuurzee van 'Craigleith', een vrijstaand huis aan de Dunes Road, met uitzicht op het spectaculaire strand van Yellowcraighs.' Ja hoor, is het nou een brochure van een makelaar of een krantenbericht over een heftige brand? Ook de 'rapportages' van de medische staf van 'De Unit', zoals de kinderen hun verblijfplaats noemen, blinken uit in langdurige en bloemrijke omschrijvingen.

Sue Walker wéét wel hoe het moet, want bijna aan het einde van het boek beschrijft ze een bijzonder gruwelijke scène op een zodanige manier dat ik even moest slikken... Het is dus jammer dat ze deze kracht niet door het hele boek heen heeft laten zien. Het boek is verder best een lezenswaardig boek. De plot is goed en de spanningsopbouw is ook in orde. De verschillende karakters zijn niet allemaal even diepgaand uitgewerkt, maar de samenloop tussen de gebeurtenissen in 1977 en jaren later is weer heel knap gedaan.