Het boek neemt je al snel mee en wat overblijft is de behoefte om meer te willen lezen van Alex Barclay.

Het eerste hoofdstuk van dit boek, waarin Joe Luccchesi geconfronteerd wordt met de akelige en onverwachte afloop van een ontvoeringszaak, knalt er onmiddellijk in. Hoewel de geoefende lezer de ellende wel aan ziet komen, is het uiteindelijk toch een dreun als blijkt dat Joe niet in staat is om bloedvergieten te voorkomen.
Alex Barclay zet subtiel en hier en daar humoristisch neer hoe lastig het is voor Amerikanen om zich in Ierland te vestigen. De cultuurschok is groot, als Joe merkt dat hij niet elke dag een Amerikaanse krant kan kopen, of midden in de nacht een pizza bestellen. Zijn zoon Shaun wordt door zijn klasgenoten ook al met argwaan bekeken, omdat hij niet gewend is om te moeten studeren op school, maar dat goed kunnen sporten al genoeg was.
Anna, Joe's vrouw, doet haar best om gewoon te doen waar ze goed in is; haar nieuwste project is het opknappen van de vuurtoren waar ze naast wonen.
Alex Barclay heeft ook subtiel maar met een knappe dreigende ondertoon neergezet hoe het verleden uit Amerika Joe's familie in het heden kan bedreigen. In het begin is het even wennen aan het heen en weer springen in de tijd en de grote hoeveelheid namen van personen die op je afkomen, maar het boek neemt je al snel mee en wat overblijft is de behoefte om meer te willen lezen van Alex Barclay.