Schrijven kan meneer Horn

In een stijlvol grijs/zwart omslag, met subtiele gele en witte accenten, komt een verhaal tot ons zoals ze momenteel niet vaak geschreven worden. Natuurlijk zijn er enkele bekende elementen: de vermoeide ambtenaar wiens dochtertje is overleden, wiens vrouw met een ander is getrouwd en wiens bazen hem niet vertrouwen, de jonge enthousiaste vrouwelijke FBI-agente en de oude gepensioneerde rechercheur. Deze tamelijk uitgekauwde personages worden echter nieuw leven ingeblazen door Stephen Horn, die hen bij elkaar brengt in één verhaal met een begaafde jonge joodse ambtenaar, een aantal niets-ontziende politici en een paar vrouwen uit het verleden.

Als Philip Barkley, vermoeide en afgeknapte ambtenaar, op een dag de opdracht krijgt een rapport te schrijven over de verdwijning van ene Martin Green, ontdekt hij gaandeweg dat de verdwijning van Green niet op zichzelf staat. Er wijzen sporen naar het verleden. De tentakels van de akelige dingen die toen gebeurd zijn, hebben zich echter vastgezet in het heden. En zo is de cirkel rond. Een presidentskandidaat dient beschermd te worden met alle middelen die er zijn, zo leert dit verhaal ons. Behalve een spannend verhaal, geeft het boek ook een goed inzicht in de politiek in Washington. Na het lezen van dit boek ben ik eens te meer blij geen Amerikaan te zijn. Die arme zielen worden nog erger bedot dan wij door onze politici. Schrijven kan meneer Horn. En de vertaling was deze keer in bekwame handen.