Soms heel gruwelijk

Na De verdenking en Het verlies is het derde boek van de hand van Michael Robotham zowel een vertrouwd geheel als wel een tamelijk schokkend verhaal.
Joe O’Laughlin’s ziekte van Parkinson is inmiddels zo ver gevorderd dat hij niet meer full time kan werken. Hij heeft daarom een part time baan aangenomen om psychologieles te geven aan de universiteit. Julianne, zijn vrouw, heeft een nieuwe en heel drukke baan en dus is het handig dat Joe het grootste deel van de werkweek voor Charlie en Emma kan zorgen.
Op zijn eerste werkdag echter wordt Joe door de politie te hulp geroepen omdat een jonge vrouw geheel naakt op een brugleuning staat. Ze dreigt te springen. Joe doet zijn best maar de vrouw springt helaas toch. Joe is uiteraard diep geschokt en raakt bij het onderzoek betrokken, omdat de politie het in eerste instantie niet als ‘moord’ wil behandelen.
Het knappe van dit boek is dat Robotham al vrij snel laat weten wie de gezochte moordenaar is. Deze is echter zó goed in het aannemen van andere persoonlijkheden dat zelfs Joe moeite heeft de man te doorgronden. En dus wordt de lezer, net als Joe, in het begin nog vakkundig op het verkeerde been gezet. Wat volgt is verder het bijzonder spannende verhaal over de jacht op deze man. De lezer krijgt door middel van monologen een inkijkje in de gedachtewereld van deze toch wel bijzonder subtiel gestoorde figuur, en kan dus goed meeleven met het verhaal.
Wat het boek bij tijd en wijle nogal gruwelijk maakt is het feit dat de lezer een tipje van de sluier opgelicht krijgt over moderne martelpraktijken. En dan gaat het niet om het uit films bekende hak-, en breekwerk, nee het gaat over het volledig bréken van de menselijke geest. Hoe laat je iemand zichzelf van een brug afgooien zonder haar met een vinger aan te raken? Dat wordt duidelijk in dit verhaal.
O’Laughlin heeft naast de jacht op deze man nog meer zorgen; zijn Parkinson beperkt hem soms ernstig in zijn dagelijkse doen en laten en hij vraagt zich serieus af hoe lang het nog zal duren voor hij niet meer kan functioneren zoals hij wil. Aan het thuisfront is ook niet alles koek en ei: Julianne is met grote regelmaat dagen van huis voor haar werk, en Joe bekruipt de gedachte dat dat niet zomaar is…
In een uitstekende vertaling van Joost Mulder ontvouwt zich een boek dat, zoals dat heet, niet meer weg te leggen is als je er eenmaal aan begonnen bent. Robotham beheerst alle aspecten van het vak tot in de puntjes.