Grijpt je bij je keel...

Ik weet wel waarom ik dit boek mocht recenseren… ik heb nu eenmaal een zwak voor het vreemde en het bovennatuurlijke. Aangezien Gevangen gaat over Elena Michaels, weerwolf, was het dus te verwachten dat ik het leuk zou vinden om het te lezen. Is het leuk? Ja, het is leuk. Maar toch ook niet! Ga maar na: Elena, die zelf nog maar net gewend is aan het feit dat ze een vrouwelijke weerwolf is, wordt op uiterst slinkse en akelige wijze ontvoerd, en vervolgens in een ondergronds ‘hotel’ gevangen gezet. Ze wordt bewaakt door een aantal militair uitziende types, maar al snel komt ze er achter dat ze in de macht is van Tyrone Winsloe, een miljonair met héél akelige trekjes!

Onder het mom van ‘wetenschappelijk onderzoek’ laat Winsloe iedereen ontvoeren die ‘anders is dan anderen’: mensen met telepatische gaven, mensen met telekinetische gaven, mensen die échte sjamanen zijn en ga zo maar door. Winsloe boft echter, want in de wereld van Kelley Armstrong bestaan deze wezens en zo kan Tyrone ook de hand leggen op wat heksen, een tovenaar, een demon en ga zo maar door.

Kelley Armstrong heeft een grote verbeelding en kan haar verbeelding erg goed op papier zetten. Of je nu gelooft in alle wezens die zij beschrijft of niet, Gevangen is een boeiend boek omdat je als lezer natuurlijk direct in opstand komt tegen de akelige plannen van Winsloe, die bijzonder treffend, zonder brede uitweidingen, op papier wordt gezet. Hij mag er direct weer af van mij. Wat een zelfbeheersing vertoont Elena, als Winsloe op een avond zegt dat ze mee naar buiten mag… in een minirokje! Ik bedoel maar. Zo kan een auteur toch een lezer meeslepen!

Gelukkig heeft Elena haar Roedel, die natuurlijk naar haar op zoek gaat. Elena zelf is echter ook handig en slim, en samen met haar echtgenoot en de overige leden van de Roedel zint ze op wraak. Zoals het een goede thriller betaamt zit het venijn in de staart maar het is passend venijn, en niet een uit de hoge hoed gehaalde truuk!

De reden dat ik dit boek 4 sterren geef in plaats van 5 is dat het soms nét even allemaal te toevallig is, en dat ik nogal wat ‘rafeltjes’ tegenkwam in de vertaling. Zonder de wijsheid in pacht te hebben vraag ik me af waarom men tegenwoordig zoveel woorden voor het gemak maar helemaal niet vertaald. Ik ga ze hier niet allemaal opnoemen maar ik vond het minder netjes.