Een dood- en doodeng boek

Hannibal is bij mijn weten toch het enige boek dat tot gevolg had dat ik even moest uithijgen toen ik het uit had. Gewoonlijk begin ik onmiddellijk aan een nieuw boek, maar ik heb eerst een dagje moeten uitrusten.

De schreeuw van het lam, het voorgaande boek, was vernieuwend en interessant. Hannibal gaat verder, veel verder. In Hannibal wordt ook de lezer geconfronteerd met zijn ergste angsten. De lezer wordt, meer dan in veel andere boeken, meegesleept in de geest van een psychopaat. Hoe Thomas Harris dit boek heeft kunnen schrijven is me een raadsel. Het is werkelijk een dood- en doodeng boek. Kortom: ik heb er met volle teugen van genoten! En ook de tweede en derde keer dat ik het las.

Even over de film: niet gaan zien! Het is om te huilen als je ziet wat een oppervlakkige rotzooi er van dit boek gemaakt is. De ergste verfilming van een boek die ik ooit gezien heb.