Een kloon van Ludlum

Op het omslag wordt dit boek aangeprezen door Ludlum. Niet zo verwonderlijk, als je bedenkt dat Gayle Lynds al twee boeken samen met hem geschreven heeft. Zij is dan ook duidelijk beïnvloedt door hem. Het Tolstoj gevoel is tot en met de titel een kloon van de zo succesvolle spionageboeken van Ludlum. En is dat erg? Nee, dat is niet heel erg. Het verhaal is dus, hoewel tamelijk 'standaard', met Amerikanen en Russen die elkaar naar het leven staan, bij vlagen erg spannend.

Het begint allemaal als succesvol advocate Beth Convey tijdens een ondervraging in de rechtszaal dood neervalt. Gelukkig wordt zij gered en tijdig van een donorhart voorzien. Na de transplantatie echter krijgt ze vreemde nachtmerries en voelt ze zich bij tijd en wijle een heel ander mens. Door een eigenaardige samenloop van omstandigheden maakt ze kennis met Jeffrey Hammond, journalist en Rusland-kenner. Samen – soms tegen wil en dank – ontrafelen ze een web van politieke intriges, dat gevoed wordt door machtswellust en ordinaire hebzucht.

Zoal ik al zei, een kloon van Ludlum. Mevrouw Lynds kan ontegenzeggelijk een spannend verhaal neerzetten. De verwikkelingen volgen elkaar in hoog tempo op en toch is er tijd voor het uitdiepen van de karakters. Gelukkig zijn niet alle Amerikanen honderd procent 'goed' en alle Russen honderd procent 'slecht', en dat geeft het verhaal een hoger gehalte. Aan de andere kant moet Gayle Lynds nog wel wat oefenen. De dialogen komen vaak gekunsteld over, er wordt soms wel érg veel uitgelegd en er zitten mijn inziens ook nogal wat overbodige herhalingen in het verhaal. Het had allemaal net een tikje strakker en vlotter gemogen.

Op de vertaling kan ik eigenlijk weinig aanmerken. Er zitten soms wat gekunstelde zinnen in, maar die kunnen ook van de auteur zijn. Al met al heb ik dit boek met veel plezier gelezen. Ook voor mensen die niet van Ludlum houden, kan dit boek de moeite waard zijn.