Om over na te denken

Soms valt er een recensieboek in de bus waarvan je na lezing nooit meer afstand wilt doen. Ik weet wat jij denkt is zo’n boek.
Dave Gurney is na een dienstverband van 25 jaar bij de NYPD dan wel met pensioen, hij heeft nog niet helemaal zijn draai gevonden. Samen met zijn vrouw Madeleine heeft hij een mooi nieuw huis gekocht in de Cotswolds en hij vult een deel van zijn dagen met het maken van digitale fotokunst. Wanneer Gurney een mail krijgt van een vroegere klasgenoot, Mark Mellery, heeft hij eigenlijk zin om hem min of meer af te poeieren. Mark is de eigenaar van een soort retraite maar hij heeft nu zelf iets dringends aan zijn hoofd: een eigenaardige brief in dichtvorm. Met een verzoek om geld. En hoe kan de afzender nu weten welk getal Mark zou kiezen?
Vanaf het eerste moment is duidelijk dat we hier te maken hebben met een nieuw toptalent. John Verdon zet niet alleen zijn hoofd- en bijpersonen haarscherp neer, hij weet ook spanning, humor én tamelijk diepzinnige bespiegelingen te combineren in een strakke plot met een verrassend einde. Verdon heeft een hoofdpersoon neergezet die, hoe kan het ook anders, geplaagd wordt door huiselijke beslommeringen. Die beslommeringen echter worden nergens overtrokken of akelig sentimenteel neergezet; ze geven Gurney slechts wat van de benodigde diepte. Hoewel we inkijkjes krijgen in de handel en wandel van de slechterik, komt het hele verhaal achter zijn daden niet direct aan de oppervlakte. Veel nadruk wordt, met succes, gelegd op het ontrafelen van de grootste vraag: kan de slechterik nou gedachten lezen of doet hij het anders? De plot is subtiel en zodra alles duidelijk wordt toch net even anders dan anders.Ik weet wat ik denk… dat Verdon ook in Nederland veel aandacht verdient!