Baldacci op zijn best

Mason Perry is door haar ouders ‘Mason’ genoemd omdat zij fan waren van Perry Mason… (Arme Amerikaanse kindertjes…). Zelf is ze ook niet zo blij met die naam en dus laat ze hem wettelijk wijzigen in Mace. Dat vindt ze beter bij haar passen, vooral omdat ze net als haar vader bij de politie gaat. Mace heeft een oudere zuster, Beth, die dezelfde carrière kiest. Helaas gaat er iets mis; Mace wordt er ingeluisd en belandt voor twee jaar achter de tralies. Beth schopt het intussen tot ‘chief of police’.
Als het verhaal begint zitten de twee jaar van Mace er net op en Beth komt haar meenemen naar huis. Mace heeft nog maar één doel voor ogen: haar naam zuiveren en weer een echte politievrouw, een ‘true blue’ worden (vandaar de oorspronkelijke titel).
Baldacci heeft zich in dit boek overtroffen in het beschrijven van de intense gevoelens van Mace, haar zoektocht naar de waarheid, haar verhouding met haar zuster en moeder en de zoektocht naar een moordenaar zodat ze een echte zaak kan oplossen. Al na een dag vrijheid namelijk gaat ze met Beth mee naar een groot advocatenkantoor waar jonge advocaat Roy Kingman tot zijn grote schrik zijn collega dood in de koelkast aantreft.
Het verhaal ontwikkelt zich snel maar duidelijk; hoewel de dood van de jonge advocate uiteraard met volle mankracht onderzocht wordt, blijkt al snel dat men om heel uiteenlopende redenen een verkeerde verdachte oppakt. Mace en Roy laten het er niet bij zitten. Ze worden bij hun onderzoek natuurlijk gehinderd door het feit dat Mace helemaal het recht niet heeft de speurder uit te hangen, laat staan Roy. Dit alles heeft ook zijn weerslag op Beth, die in haar werk ook nog eens ernstig gehinderd wordt door openbaar aanklager Mona Danforth. Om nog maar niet te spreken van het feit dat er politieke krachten aan het werk zijn die liever niet hebben dat Beth noch Mona noch Mace ooit achter de echte waarheid komen.
De plot van dit verhaal sneeuwt een beetje onder ten opzichte van de karakterontwikkeling en de actie. Hier en daar moet je toch wel even teruglezen om te zien wie nu wat heeft gezegd en waarom. Dat geldt vooral voor de politieke kant van het verhaal; het moordonderzoek zit heel goed in elkaar en de karakterontwikkeling is uit de kunst.
Stiekemweg hoop ik dat Baldacci nog meer in de pen heeft over de gezusters Perry…