Verschrikkelijk verwarrend

dat je drie keer terug moet lezen om te kijken wat er nu eigenlijk aan de hand is.,Helaas moet ik het oneens zijn met de vorige recensie van dit boek. De onaantastbare vergt het uiterste van de lezer in geduld en begrip. Ten eerste het verhaal zelf: een drugsbaron wil vanuit Engeland een groot smokkelnetwerk starten met behulp van drugsbaronnen uit diverse Oostbloklanden. Een team van Engelse agenten tracht dat te verhinderen. Ten tweede de hoofdpersonen: de drugsbaron zelf, die ´Mister´ wordt genoemd, is de meest bordkartonnen hoofdpersoon waar ik de laatste jaren een boek over heb gelezen. Behalve dan dat de man ´Mister´ genoemd wil worden, en getrouwd is met een alleraardigste, doodnormale vrouw, kom je niets, maar dan ook niets over die man te weten. Hier en daar een kort zinnetje toelichting over de jeugd van de man werkt niet bepaald verhelderend. Ten derde: het ´decor´. Het verhaal speelt zich af in Engeland en Bosnië. De helft van het boek wordt dan ook gevuld met een verhaal over een paar boeren tijdens de oorlog. Dit haalt alle (matig aanwezige) actie uit het verhaal en uiteindelijk gaat het allemaal alleen maar om een mijnenveld. Het was niet nodig er een compleet verslag van de oorlog bij te halen om dat ene mijnenveld te verklaren.

Het verhaal is verder bij tijd en wijle zo verschrikkelijk verwarrend, dat je drie keer terug moet lezen om te kijken wat er nu eigenlijk aan de hand is. En als je dan die hele stapel papier hebt doorgewerkt, die ook nog ruimhartig doorspekt is van de meest verschrikkelijke vertaalfouten, ben je nog niks wijzer. De drugsbaron is dood. Hoera.

Ik vraag me serieus af hoe men heeft kunnen denken dat dit boek het goed zou doen op de Nederlandse markt. Ik kan me namelijk ook absoluut niet bedenken wat de oorspronkelijke uitgever heeft bedoeld met het op de markt brengen van dit boek.