Hebban recensie
Vemde heeft een vlotte pen
Oranjebom van Herman Vemde neemt ons mee naar een niet zo ver verleden. Een verleden waarin diverse landen in Zuid-Afrika in politieke rep en roer verkeerden. Niet dat dat nu niet meer zo is, maar het gaat nu even over de situatie in 1988 en 1991-1994. In die tijd leverde het ANC een felle strijd en het leven was voor niemand makkelijk, zwarten en blanken tegelijk.
In 1988 wordt een medewerker van het Ministerie van Ontwikkelingssamenwerking vermoord en geheim agent Ron Cramer vliegt naar Zimbabwe om uit te zoeken wat er gebeurt is. Hij maakt uitgebreid kennis met Astrid van den Hooghen, die in die tijd verantwoordelijk is voor een aantal projecten die tot doel hebben de bewoners van een bepaalde streek te helpen beter voor zichzelf te zorgen. Echter, Astrids bemoeienissen met andere partijen zijn niet geheel legaal en haar verbintenis met de piloot die regelmatig hulpgoederen naar de andere kant van de wereld vliegt, gaat ook niet altijd van een leien dakje. Dan is er verder nog een groepje blanken met héél andere plannen: het bouwen van een atoombom.
Vemde heeft zijn boek gebaseerd op verschillende ware gebeurtenissen, en hier een spannend en bijzonder echt aandoend verhaal omheen geweven. Op een bepaalde manier is het nog steeds heel eng om te lezen over de verschrikkelijke politieke toestanden in dat geteisterde werelddeel. Het zou met niets verbazen als sommige als fictie afgeschilderde gebeurtenissen helemaal geen fictie waren! Vemde heeft een vlotte pen al vind ik het jammer dat hij bij het beschrijven van vrouwen er naar neigt teveel nadruk te leggen op hun uiterlijk en op het feit dat ze koffie kunnen zetten
In 1988 wordt een medewerker van het Ministerie van Ontwikkelingssamenwerking vermoord en geheim agent Ron Cramer vliegt naar Zimbabwe om uit te zoeken wat er gebeurt is. Hij maakt uitgebreid kennis met Astrid van den Hooghen, die in die tijd verantwoordelijk is voor een aantal projecten die tot doel hebben de bewoners van een bepaalde streek te helpen beter voor zichzelf te zorgen. Echter, Astrids bemoeienissen met andere partijen zijn niet geheel legaal en haar verbintenis met de piloot die regelmatig hulpgoederen naar de andere kant van de wereld vliegt, gaat ook niet altijd van een leien dakje. Dan is er verder nog een groepje blanken met héél andere plannen: het bouwen van een atoombom.
Vemde heeft zijn boek gebaseerd op verschillende ware gebeurtenissen, en hier een spannend en bijzonder echt aandoend verhaal omheen geweven. Op een bepaalde manier is het nog steeds heel eng om te lezen over de verschrikkelijke politieke toestanden in dat geteisterde werelddeel. Het zou met niets verbazen als sommige als fictie afgeschilderde gebeurtenissen helemaal geen fictie waren! Vemde heeft een vlotte pen al vind ik het jammer dat hij bij het beschrijven van vrouwen er naar neigt teveel nadruk te leggen op hun uiterlijk en op het feit dat ze koffie kunnen zetten
1
Reageer op deze recensie