Niet vrolijk

Het jaar is 1985: In een park in Washington wordt een dode tiener gevonden. Het is de zoveelste vermoorde tiener. Detective T.C. Cook en zijn jonge assistenten Dan Holiday en Gus Ramone worden op de zaak gezet. Zij spannen zich tot het uiterste in, maar de zaak is ingewikkeld. Bijzonder is dat er drie tieners vermoord zijn die namen hebben die ook achterstevoren gelezen kunnen worden – Otto, Ava en Eve – en daarom wordt de zaak al snel ‘de palindroommoorden’ genoemd.
Dan en Gus hoeven niet veel meer te doen dan het park te bewaken, en later mogen ze nog wat mensen interviewen, maar het onderzoek leidt tot niets en de zaak gaat in de doofpot. Gelukkig worden er verder geen tieners met dit soort namen vermoord.

Twintig jaar later is T.C. Cook met pensioen en is Dan Holiday uit het corps ontslagen. Hij is nu privé-chauffeur – al noemt hij zichzelf anders – met een drankprobleem. De enige die nog bij de politie werkt is Gus Ramone. Hij heeft promotie gemaakt en is een goede politieman met een lieve vrouw en twee kinderen.
En dan wordt er weer een tiener vermoord – Asa, vriend van Gus’ zoon Diego. De drie ex-collega’s Cook, Gus en Dan, komen weer bij elkaar om de zaak alsnog op te lossen.
Dat brengt de nodige spanningen met zich mee. Het verleden blijkt nog lang niet begraven.

De fans weten het al: de sfeer in de stad Washington, en dan voornamelijk die van de wat ‘mindere buurten’, speelt bij Pelecanos minstens zo’n grote rol als de hoofdpersonen zelf. Ook in dit boek krijgt de lezer een kijkje in het leven van de jonge zwarte bevolking van D.C., die vaak tevergeefs probeert zich door middel van scholing los te maken uit het milieu waar ze in geboren wordt. Gus Ramone is het gelukt en hij wil uiteraard dat zijn kinderen hetzelfde bereiken. Dat is een van de redenen dat hij zijn zoon Diego naar een overwegend witte school in een ander deel van de stad heeft gezonden. Naast Diego was Asa een van de weinige zwarte tieners, en omdat hij ook nog goed kon leren, werd hij door zijn klasgenoten veelal met de nek aangekeken.

Het probleem van zwart – wit, het opgroeien en de gevaren waaraan een jonge zwarte jongen in Washington D.C.  blootstaat, wordt scherp en indringend door Pelecanos neergezet. De plot leidt tot een heel andere oplossing dan de lezer denkt; gek genoeg een meer voor de hand liggende. Maar dat maakt het verhaal niet minder treurig.
Tuinier van de nacht is geen vrolijk boek, maar wel een indringende leeservaring.