Pas op voor kwade klasgenoten

Jean Sheridan is een succesvolle vrouw, die uitkijkt naar de reünie van haar middelbare school. Zij en nog een paar oud-klasgenoten zullen extra in het zonnetje worden gezet, omdat zij veel hebben bereikt in het leven. Het hele weekend van de reünie zal worden doorgebracht in Cornwall-on-Hudson, het schilderachtige dorp waar de klasgenoten opgroeiden. Maar dan verdwijnt een van de klasgenoten… en blijkt zij niet de eerste, noch de laatste te zijn.

Mary Higgins Clark heeft met veel gevoel beschreven hoe mensen zich kunnen voelen die tijdens hun puberteit en op de middelbare school nu niet bepaald populair waren. Zeg maar: de buitenbeentjes. De stille, lelijke, stotterende kinderen. Wat komt daar later van terecht? Nou, heel wat. Ze worden net zo goed succesvolle mensen; plastische chirurgie en doorzettingsvermogen doen een hoop. Bij de een wat meer van het een, bij de ander wat meer van het ander. Jean Sheridan had geen plastische chirurgie nodig, maar degene die er op uit is om wraak te nemen op de klasgenoten, is niet meer degene die hij of zij (ja, ik ga hier de plot dus niet weggeven…) ooit was.

Hoewel de plot niet wereldschokkend is – klasgenoten die op een foto staan verdwijnen een voor een – is de manier waarop weer op z’n Clarks beschreven: doordacht!

Vraag ik me verder alleen af wat de uitgever heeft bezielt om voor deze omslag en titel te kiezen… die beiden maar de helft laten zien. Nou vooruit, het geheel ziet er leuk uit, maar ik vond de originele titel wel stukken beter op het verhaal slaan.