Tweemaal Privédomein: Koos van Zomeren en Gerbrand Bakker

Koos van Zomeren schreef zijn dagboek voor deze reeks in 1987. Hij worstelde op dat moment met de gedachte het journalistieke werk definitief de rug toe te keren en zich op het schrijven van verhalen en romans te concentreren. Om daarvan te kunnen leven is het wel noodzakelijk succes te hebben. Net als Gerbrand Bakker heeft hij niet veel op met het literaire wereldje, maakt zich boos over domme recensenten en interviewers, heeft slapeloze nachten vlak voor de presentatie van een nieuw boek en zit als genomineerde in spanning te wachten op de uitslag van een literaire prijs. Ook het filosoferen over wanneer je een echte schrijver bent en of je dat ook nog bent als je in opdracht schrijft en waar je de onderwerpen vandaan moet halen, hebben ze gemeen. Of G.B. daar al helemaal uit is, weet ik niet, maar K. van Z. is inmiddels al jaren zo'n succesvol schrijver dat ik aanneem dat hij daarover zelf geen twijfels meer heeft.
......
Maar terwijl K. van Z. ons deelgenoot maakt van de dagelijkse gebeurtenissen in zijn privéleven en van wat hem zoal opvalt in de natuur tijdens zijn wandelingen of gesprekken met deskundigen, speelt er nog iets anders. Aanvankelijk op de achtergrond. Net als bij G.B. blijkt het boek veel meer geworden te zijn dan louter een dagboek. Beiden hebben getracht iets belangrijks uit hun leven nader te beschouwen, om het beter te kunnen begrijpen. En daarvoor moesten ze diep graven in hun herinneringen. En in het geval van K.v.Z.: zijn oude kameraden opzoeken.
...
Al op 12 januari: "Gisteravond in de auto over de partij zitten piekeren. Hoe paste het besluit communist te worden in mijn leven?" Het zou de rode draad worden in het dagboek. Ondanks alle andere zaken die hij vasthoudend uitzoekt over het familieleven en over het Herwijnen van vroeger, keert de Socialistiese Partij (zoals ze toen heette) terug in zijn overpeinzingen. Waarom werd hij lid, waarom besloot hij uiteindelijk ermee te stoppen, wat is er daartussen allemaal gebeurd en hoe is het zijn toenmalige partijgenoten en vrienden vergaan? Heeft hij mensen teleurgesteld? Had hij dingen anders moeten doen? Hij bezoekt zijn oude kameraden onder het mom van een interview voor een artikel. Het zet de zaken voor hem op een rij. Hij wil het afsluiten.
19 februari: "Ons links was zo absurd dat de enige manier om er mee te breken een radicale was. Links of rechts is dan naar mijn idee het probleem niet. Het probleem is iets te vinden dat het leven de moeite waard maakt. Schrijven dus. Uit wanhoop, chaos, gemeenheid, leugens en narigheid iets moois creëren." Lijkt dat niet veel op de depressieve wanhoop van G.B., die stelde juist dan te gaan schrijven om een moeilijke periode het hoofd te kunnen bieden?
....
Vooral het feit dat beide schrijvers in hun dagboek op zoek gingen naar een antwoord op iets wat hen al langer bezig hield, vond ik treffend. Verder wil ik hun boeken niet met elkaar vergelijken. Ze hebben een geheel eigen stijl. En een heel ander leven achter de rug, dat ze beiden boeiend beschrijven in hun dagboek, al dan niet tussen de regels door....
Hele recensie lezen kan hier: http://mijnboekenkast.blogspot.nl/2016/08/koos-van-zomeren-een-jaar-in-scherven.html