In eenzaamheid gestorven

Diverse Nederlandse en Vlaamse steden hebben een groep van dichters die bij toerbeurt zorgen voor een zo persoonlijk mogelijk gedicht en, samen met de coördinator, de begrafenis bijwonen van mensen waarbij anders niemand aanwezig zou zijn en tijdens de plechtigheid het gedicht voorlezen.
In Amsterdam startte F. Starik in 2002 met dit initiatief, in Antwerpen was dat in 2009 Maarten Inghels. Ze vonden een groot aantal dichters bereid toe te treden tot de "pool des doods". Hester van Hasselt interviewde 12 van deze dichters. Ze vertellen over hun motivatie om mee te werken en laten zien hoe moeilijk het soms kan zijn een gedicht te maken: door het ontbreken van informatie, door de omstandigheden bij het overlijden of de emoties die het bij hen zelf op kan roepen.
Van elke dichter is een zwart-wit foto opgenomen en één van hun gedichten voor de Eenzame uitvaart. Vaak komt dat in het interview al ter sprake. Enkele zwart-wit foto's' van één van de uitvaarten en losse kleurenfoto's die eenzaamheid symboliseren maken er een stemmig boek van. De foto's in het boek zijn gemaakt door Bianca Sistermans.
De dichters die zij spraken zijn:
Menno Wigman, Anneke Brassinga, Eva Gerlach, F. Starik, Ester Naomi Perquin, Maarten Inghels, Joke van Leeuwen, Kees 't Hart, Neeltje Maria Min, Bernard Dewulf, Maria Barnas, Willem Brands.
(Het boek werd uitgegeven in 2017. Wim Brands was toen al overleden. Helaas zijn sinds die tijd ook F. Starik en Menno Wigman ons ontvallen).
Hele recensie lezen? Zie: https://mijnboekenkast.blogspot.com/2019/01/hester-van-hasselt-hier-besta-ik-in.html