Past prima op de leeslijst van het middelbaar onderwijs

Nizar is als illegaal (via de zee en Turkije) al voor de revolutie naar het Griekse eiland Kos gevlucht en werkt er in de toeristenindustrie. Daar ontmoet hij Winny. Ook zij is op de vlucht. Na een vervelend verlopen relatie brengt ze een week op Kos door met haar vader om bij te komen. Het bevalt haar zo goed, dat ze niet lang daarna terugkeert om er te blijven en er hetzelfde werk als Nizar te gaan doen. Ze worden verliefd, trouwen en als Winny zwanger is, gaan ze bij Nizar's ouders in Tunesië wonen. Vooral zijn moeder is blij dat hij terug is na zeven jaar: haar beide andere zonen zijn ook al naar Europa vertrokken. Maar dan breekt de Jasmijnrevolutie uit. Nizar vindt het niet langer verantwoord dat Winny in Tunesië blijft . Ze gaat weer naar Nederland en ze gaan er van uit dat hij, als haar echtgenoot een visum zal krijgen om in elk geval bij haar te zijn als de baby wordt geboren. Maar zo simpel is dat niet. Een levensgevaarlijke tocht, gevangenschap, corruptie, illegale acties, het houdt maar niet op. Zelfs al hij een nieuw paspoort en een visum heeft (geregeld door de moeder van Winny en een advocaat) wordt hij nog dwars gezeten in Italië en moet hij alsnog illegaal proberen met de trein in Parijs te komen. Maar hij is op tijd en na een aantal jaar zoeken ze samen met Rafaël zijn ouders op in Tunesië.

Eind goed al goed? Toch niet helemaal. Het eerste deel van het boek, met 3 hoofdstukken, is eigenlijk tevens het (voorlopige) einde van het verhaal: Eerst geeft Rafaël de gesprekken weer die hij hoort, tussen zijn ouders en zijn Tunesische grootouders. Nizar's ouders hebben er verdriet van dat ze hun kinderen niet meer of heel weinig zien. Dan volgen we de wanhopige gedachtestroom van Nizar, die in Nederland slecht slaapt, veel nachtmerries heeft en tekenen van heimwee en depressiviteit vertoont. Maar toch ook zoveel van zijn vrouw en kind houdt, dat hij die niet missen kan. En tenslotte Winny, die wel ziet dat hij het moeilijk heeft, die hard werkt, maar die na alle ellende ook graag een rustig en gelukkig leven zou willen hebben. M.a.w. ze zijn er nog lang niet, hoeveel ze ook van elkaar houden.

Het is triest te beseffen dat dit geen verzonnen verhaal is en dat het allemaal nog veel erger is dan beschreven, zoals de media ons nog dagelijks laten zien. Ik denk dat dit boek heel goed op de leeslijst van middelbare scholieren zou kunnen staan........

Hele recensie lezen? Zie: http://mijnboekenkast.blogspot.nl/2016/02/christine-otten-rafael-een.html