Van de eerste tot de laatste bladzijde een fascinerend boek!

Niets wist ik nog over dit boek toen ik het ontving. Inmiddels blijkt het De Bronzen Uil 2014 gewonnen te hebben, een prijs voor het beste Nederlandstalige romandebuut in Vlaanderen. En terecht mag ik wel zeggen. Ik heb dit boek om meerdere redenen met veel plezier gelezen. Ten eerste is het een spannend en intrigerend boek. Daarnaast heeft het een uitgekiende structuur, met functionele perspectiefwisselingen en een sfeertekening die voor zowel de omgeving, de tijdsgeest als de hoofdpersonen en bijfiguren treffend genoemd mag worden.
Woesten is de plaats waar het zich (bijna allemaal) afspeelt. Het eerste deel lijkt zo uit eind 19de eeuw te komen, het deel over de oorlogshandelingen is naargeestig, zonder gruwelijk te zijn. De eenzaamheid van Nameloos, het verkeerd begrijpen van elkaars motieven en gevoelens tussen Elisabeth en Guillaume, de achtergrond van Meneer Funke en het machtsmisbruik van de pastoor, de onmacht en de tevergeefse liefde van Hendrik: alles wordt met zoveel psychologie en gedoseerd ingebracht, dat het van de eerste tot de laatste bladzijde fascinerend blijft. En wat blijft hangen zijn toch vooral de gevoelens van al dit nutteloze leed, leed dat mensen elkaar aandoen: in het klein (door onbegrip, zwijgzaamheid of egoïsme) of in het groot (in de oorlog). Maar denk vooral niet dat het een naargeestig boek is! Het is vooral spannend en beeldend geschreven met toch min of meer een happy-end: het leven deelde zijn klappen uit, maar de tweeling vindt een nieuw begin, ergens anders, waar geen nare herinneringen zijn.
Wie de rest van mijn recensie wil lezen kan hier terecht:
http://mijnboekenkast.blogspot.nl/2014/09/kris-van-steenberge-woesten.html