Meesterwerk van een rasverteller

Zamoyski is een van die historici (zoals Ladurie, Keegan, Beevor en Knopp o.a.) die hun enorme kennis om kunnen zetten in zeer leesbare boeken. De geschiedenisleraar die zo mooi kan vertellen, zeg maar. Hij heeft uitputtend onderzoek gedaan en maakt vooral gebruik van persoonlijke archieven, zoals dagboeken en brieven van de betrokkenen om de ontberingen en tijdens de heen- en terugweg en de verschrikkingen van de veldslagen weer te geven. Dit zorgt er voor dat je als lezer haast als een van hen aanwezig voelt. Hij schrijft uiterst beeldend en meeslepend zonder te doceren, maar ook niet te populair-wetenschappelijk. Hij is een van die weinigen die precies de juiste toon weten te vinden om de aandacht er bij te houden. Vandaar in een woord: “Hulde!”
Klein minpuntje; ik heb altijd geleerd, een bron is geen bron, twee wel en drie is nog beter. Dus om vijf verschillende bronnen te gebruiken om een detail, voorval of ervaring te beschrijven is in mijn ogen wat veel en dat voegt niets extra's toe en stokt de vaart van het boek.