Heerlijk nostalgisch, prachtig beschreven.

Scerbanenco is veel te laat vertaald. Was dat eerder gebeurd had hij misschien wel tot de grootten der detective- of thrillerschrijvers behoord, al is dit boek niet echt een thriller (bij een thriller denk ik eerder aan iets met spionage en/of terrorisme). Het is een knap geconstrueerd verhaal met een verrassende –ook wel een beetje vreemde- ontknoping, maar het bijzondere ligt ‘em vooral in de schrijfstijl. Die is namelijk geweldig. Soms poëtisch, soms droog ironisch, maar altijd prachtig. Mooie waarnemingen en metaforen. Bovendien heeft de auteur een nuchter mensbeeld; reken niet al te veel op de goedheid in de mens. De mens is over het algemeen een egoïst, een niet te vertrouwen verrader, al zijn er rechtschapen uitzonderingen. En hij beschrijft dit alles zonder al te cynisch te worden. Cynische mensen zijn vaak teleurgestelde mensen. Scerbanenco is echter niet teleurgesteld in de mensheid, hij heeft er gewoonweg nooit in geloofd, daarom schrijft hij ook zo mooi ironisch. Kortom, 254 blz. geweldig proza en dat het boek 50 jaar oud is en er geen DNA en computer in voorkomt, mis je niet eens, daarvoor is de thematiek te universeel. Lees die man!