Spanningsbogen te over

“Ieder mens is in oorlog met zichzelf”. Met deze wijze spreuk van Plato opent Het Finis Terrae-schandaal, de tweede Max Pittoors thriller van Vlaming Peter-Paul Dirickx. Fans hebben lang moeten wachten. De eerste en laatste keer dat hoofdinspecteur Pittoors mocht opdraven was in De vastgoedmoorden  uit 2004. Dirickx legde nauwelijks twee jaar later de laatste hand aan Het Finis Terrae-schandaal  maar besloot het alleen toe te vertrouwen aan een gerenommeerde uitgever. Met De Arbeiderspers heeft hij eindelijk de gewenste vis aan de haak geslagen. Niet onverdiend. Uit Dirickx’ scherpzinnige pennenvruchten blijkt dat hij uit hetzelfde hout is gesneden als collega-auteurs Aspe en Deflo.

Dat ieder mens in oorlog is met zichzelf wordt vrij snel duidelijk in Het Finis Terrae-schandaal. De personages worstelen met hun eigen hebzucht, geaardheid of onvermogen. Dit geldt zeker voor de drie zonen van de 75-jarige Jean Vlaeminckx. De voormalige eigenaar van een patéfirma roept zijn zonen aan tafel om zijn testament te bespreken. De gemoederen lopen hoog op als blijkt dat hij zijn tweede vrouw, de pas 29-jarige Agnieska uit Polen, wettige erfgename heeft gemaakt van een derde deel van de aandelen van zijn vennootschap. Daarmee is de kous niet af; een nog groter deel gaat naar een pas later bekend te maken persoon. Meteen na de onaangename mededeling treffen de zonen Agnieska'’s ontzielde lichaam aan in het zwembad van hun vader. Haar schedel blijkt ingeslagen. Hoofdinspecteur Max Pittoors wordt onmiddellijk op de zaak gezet. Geleidelijk aan ontdekt hij dat meer mensen baat hebben bij haar dood dan alleen haar drie stiefzonen. Onder hen een aantal grootaandeelhouders van een compagnie waar Jean Vlaeminckx eveneens veel aandelen in heeft. Zo ook een aannemer die verantwoordelijk is voor de bouw van het appartementencomplex Finis Terrae dat verrijst in een beschermd natuurgebied aan de Belgische kust. Dan volgt er een nieuwe moord met vrijwel dezelfde modus operandi. Maar is er ook sprake van dezelfde moordenaar?

Vastgoedhandelaar Dirickx heeft niet alles uit zijn teen gezogen. De omstreden bouw van het appartementencomplex Finis Terrae (het einde van de wereld) is daadwerkelijk gerealiseerd. Zeer doortrapt laat Dirickx zijn ongenoegen over het project doorschemeren. Voor het overige is Het Finis Terrae-schandaal  volledig uit zijn brein ontsproten. Om te beginnen met de proloog waarin Jean Vlaeminckx tien jaar eerder nogal letterlijk gehakt maakt van een hem ontrouw geworden medewerker en daarbij wordt bespied door zijn zoon. Een cru maar heerlijk begin. Je weet daarnaast dat de zoon misbruik heeft gemaakt van de situatie maar niet hoe. Stapsgewijze komt het antwoord op die vraag. En wie is toch die onbekende erfgenaam? Kortom: spanningsbogen te over.

Een op alle fronten geslaagde misdaadroman, mogen we dus concluderen. Ja, mits er geen los eindje was geweest. In het afsluitende hoofdstuk wordt de toedracht van maar één moord uit de doeken gedaan. Het motief voor de andere moord valt betrekkelijk eenvoudig te beredeneren, maar had op z’'n minst een nadere toelichting verdiend. Een onnodig hiaat in een verder goed doordachte thriller.