Een stortvloed aan informatie

Kennis is macht. Debuterend auteur Huub Pragt zal deze stelregel met een glimlach aanhoren. Pragt is bij uitstek een specialist. Na zijn studie Egyptologie in Leiden was hij tien jaar verbonden aan het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden. Momenteel geeft hij cursussen en lezingen, maar ook rondleidingen staan veelvuldig op zijn programma. Vooral dit laatste zet de toon in zijn debuut De verborgen tombe. Een thriller waarin, hoe kan het ook anders, Egypte in de tijd van de farao’s centraal staat.

In De verborgen tombe  maken we kennis met de jonge Egyptoloog Kevin Savernake. Hij werkt aan een proefschrift en vertaalt papyri uit de 21e dynastie, de tijd waarin de Egyptische hogepriester Mencheperra leefde. Pinodjem, de vader van Mencheperra, liet uit vrees voor grafrovers de mummies van de grootste farao’s als Toetmosis en Ramses verplaatsen naar geheime cachettes. De goudschatten verstopten Pinodjem en zijn zonen elders.
Savernake beschikt over zeldzame papyri. Op de achterzijde van een van de papyri ontdekt hij een landkaart uit het Oude Egypte. Drie lijnen lijken ergens samen te komen. Waarschijnlijk op een punt dat een nog onontdekte tombe markeert. Samen met een Franse collega buigt Savernake zich over een briefwisseling uit het begin van de 20e eeuw. Hierin verwijst een Egyptoloog naar drie voorwerpen afkomstig uit een graf ver achter het Dal der Koningen. Laat in het Rijksmuseum van Oudheden toevallig net drie gouden voorwerpen liggen die de naam Mencheperra dragen. Voor Savernake kan de zoektocht naar diens graf pas echt beginnen.

Pragt etaleert zijn kennis en niet zo'’n beetje ook. De overdosis aan informatie is moordend voor de plot. Vol overgave kruipt de auteur gedurende het hele verhaal in de schoenen van zijn hoofdpersonage Kevin Savernake. Vooral de dialogen zijn hier de dupe van. Het verloop is steeds hetzelfde; Savernake gedraagt zich als een gids en spreekt zijn gesprekspartners als leerlingen toe. Voor even is dit interessant, maar op een gegeven moment is de pijngrens bereikt. Wat de lezer wil is conflict en personages met veel pit en emoties. Maar een karrenvracht aan Egyptische historie, een encyclopedie in een notendop, is wat diezelfde lezer krijgt.

Ook de uitstapjes naar het Egypte van de 21e dynastie zijn veel te prominent aanwezig. Duidelijk is dat Pragt heeft gepoogd een levensecht beeld te schetsen van de farao’'s uit die tijd. Het moet gezegd; dit is hem goed gelukt. Zelfs een stamboom van de Thebaanse hogepriesters en (land)kaarten zijn bijgevoegd om het geheel verstaanbaar te maken. Echt baten doet dit niet. Doordat Kevin Savernake te weinig in het stuk voorkomt, krijg je onvoldoende kans compassie voor hem te voelen. Het verhaal mist bovendien vanaf de eerste pagina’'s tempo. Des te opvallend is dat Pragt, –ook al zij het vrij laat in het verhaal, uiteindelijk het juiste ritme weet te vinden. De verhaallijn uit 1927 is meeslepend en – nog veel belangrijker - niet overdreven informatief.

De verborgen tombe  is een walhalla voor een zeer selecte groep die Egyptologie tot kunst heeft verheven. Een delicatesse voor de schaarse liefhebber. Een fan van vlotte thrillers met veel couleur locale doet er daarentegen verstandig aan een ander boek uit de kast te nemen.