Vaag boek maar wel met prachtige zinnen

Ik heb nog nooit zoveel moeite gehad om te beginnen met een recensie. Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen en wat ik erover moet vertellen.

Het boek: Een stad, een meisje en de duivel van Svealena Kutschke begint prachtig met een stamboom en een oude kaart. De stamboom heb ik overgeschreven en naast me gehouden als ik ging lezen. Hierdoor heb ik geen last van tijdsprongen. Er waren hoofdstukken die zo omschreven waren, dat het wel leek of het ging om zoveel mogelijk mooie zinnen erin kwijt te kunnen. Maar deze mooie zinnen/alinea’s brachten ook wel verwarring, omdat het soms niet helemaal duidelijk was wat er nu mee bedoeld werd. Wat de schrijver precies wil vertellen. Je hoopt op het einde dat alles samenvalt maar helaas blijft dit achterwege.

Het is zeker geen boek om even tussendoor te lezen. Er wordt veel gedronken en gerookt, waardoor mensen in andere sferen kwamen en het lijkt wel of het boek ook zo geschreven is. Alsof het met rook omrand is, vaag en duister.
Maar daartegenover waren er ook stukken die heel plezierig overkwamen en me nieuwsgierig maakten.

Ik heb heel lang getwijfeld, juist ook om de mooie stukken of ik het twee of drie sterren zou geven, of te wel een voldoende of een onvoldoende. Het is jammer genoeg toch een onvoldoende geworden omdat er teveel vaag blijft en het mij niet duidelijk is wat de schrijver Svealena Kutschke met het boek wil vertellen.