Pakkend verhaal over de periode net na de tweede wereldoorlog in Duitsland

Een zeer indrukwekkende roman over de naoorlogse jaren in Duitsland. Hamburg is een stad in puin en tussen dat puin wordt van alles gevonden wat weer verhandeld kan worden. Zo kan men gevonden spullen weer ruilen voor sigaretten die weer voor eten ingewisseld konden worden. Je moet dan natuurlijk wel weten wie je vertrouwen kunt.
Maar wat doe je, als je daar een kind van een jaar of drie ziet zitten, die niet praat en helemaal alleen is?

Deze roman is gebaseerd op de nooit opgeloste Trümmermörder in Hamburg van 1947. (puinmoorden)

Prachtig verwoord en leest makkelijk, ik kon me een goede voorstelling maken, hoe het er in die tijd aan toe ging. Er was niets en alles moest weer opgebouwd worden. Voedsel tekorten, koude winters met weinig tot geen brandhout of andere verwarming. Een moeilijke en zware periode voor een moeder die drie monden te voeden heeft. Maar ook voor een gezin die in rijkdom leeft en alles af moet staan.

Dit is het zevende boek van Mechtild Borrmann, maar de eerste die vertaald is in het Nederlands.
Hopelijk volgen er meer.