Weer een prachtig boek van Karin Slaughter.

Na "Laatste Adem", een boek dat ik erg teleurstellend vond, is "Goede Dochter" weer een ouderwets goede psychologische thriller van Karin Slaughter. 28 jaar geleden, op 16 maart 1989, vonden gruwelijke gebeurtenissen plaats in het dorpje Pikeville. Deze gebeurtenissen tekenen nog steeds het leven van de zussen Sam en Charlie en hun vader Rustie. Sam heeft afstand genomen van haar zus en vader en leeft een mondain leven in New York. Charlie en Rustie zetten zich - nog steeds in Pikeville - als advocaten in voor de financieel minder bedeelden. Rustie heeft zich in het stadje erg impopulair gemaakt door de verdediging van moordenaars en verkrachters. Charlie heeft haar eigen advocatenpraktijk en is voor de buitenwereld de goede dochter voor haar vader. Later in het boek wordt duidelijk dat zij zelf ook veel op het spel zet doordat zij voor haar vader ook heel graag die goede dochter wil zijn. Ook al gaat het ten koste van haarzelf.
De moorden op een school, waar Charlie aanwezig was, zet de werelden van haarzelf, Sam en haar vader op zijn kop. In flashbacks lezen we wat er destijds is gebeurd vanuit de perspectieven van Sam en Charlie. De gebeurtenissen in het nu lijken direct een verband te hebben. Of toch niet?
De schrijfster diept de karakters goed uit en laat zien wat de gevolgen van verkrachting en geweld kunnen zijn voor latere levens van de betrokkenen. Het boek lijkt weer een aanklacht tegen de kortzichtigheid van de rednecks en met name ook van de politie en openbaar aanklagers.
Ik moest diverse keren mijn verwachtingen over het verloop van het verhaal bijstellen door de plotwendingen. Het einde was toch weer een verrassing. Het boek is te dik (ruim 500 pagina's) om in 1x uit te lezen, maar ik heb het in een record-aantal dagen gelezen.