De titel van dit boek is uitstekend gekozen

De schrijver van Niet te verteren wil graag dat de verkoopcijfers van dit boek die van De Voedselzandloper (300.000 exemplaren) overtreffen. Cors van den Berg noemt zichzelf journalist maar heeft geen opleiding in die richting en hij komt er ook eerlijk voor uit dat hij geen expert is op het gebied van voeding. Toch schreef hij, zonder expert te zijn, dit boek als aanklacht tegen de moderne voedingsindustrie, de overheid en het Voedingscentrum. Hij wil ook de consument waarschuwen want het gevaar komt van alle kanten op ons af. Met name kinderen moeten we behoeden tegen alle vuiligheid in voeding en we moeten ze beschermen en met een 7-stappenplan een hele andere manier van eten aanleren.

Dit boek wint in ieder geval de eerste prijs als het gaat om de lelijkste cover van het jaar. Dat zegt natuurlijk niets over de inhoud en bovendien is het een kwestie van smaak. En een spuuglelijke cover trekt in ieder geval de aandacht dus wellicht is het opzet. De titel Niet te verteren is in ieder geval uitstekend gekozen.

Het lijkt erop dat Cors van den Berg het internet heeft afgespeurd en veel boeken heeft gelezen en van alle informatie die hij is tegengekomen stukken en plukken bij elkaar heeft geraapt en in een boek heeft verwerkt. Hij heeft er echter wel voor gekozen om alleen die stukken en plukken over te nemen die helemaal in zijn straatje passen. Want Cors heeft een missie en hij laat zich niks wijsmaken door de verderfelijke op winst beluste voedselindustrie.

Fabrieksvoedsel, ve-tsin, aspartaam, E-nummers, kleurstoffen en nog veel meer trekken in een lange stoet aan ons voorbij. We kennen het rijtje zo onderhand wel en ze komen ook in dit boek allemaal weer aan de orde. Grote delen van het boek zijn letterlijk overgenomen uit andere boeken en van internet zonder te onderzoeken of de informatiebronnen wel juist zijn en of er wetenschappelijk bewijs is inzake hetgeen beweerd wordt. Met name zaken die kanker kunnen voorkomen of genezen doen het goed op internet en heel veel van die totaal niet op enig wetenschappelijk bewijs gestoelde informatie vind je dan ook letterlijk terug in het boek. Van eten zoals onze voorvaderen miljoenen jaren geleden deden tot superfoods en ernstige ziektes die simpeltjes te genezen zijn door juiste voedselkeuzes te maken. Wat dat betreft niets nieuws onder de zon.

Op een aantal dubieuze websites lezen we bijvoorbeeld dat gedroogde abrikozenpitten verboden zijn in Amerika omdat ze veel vitamine B17 bevatten en dat wordt in verband gebracht met de genezing van kanker. De kankerindustrie, met name de fabrikanten van chemokuren, dulden geen concurrentie en derhalve mag je in Amerika geen abrikozenpitten in bezit hebben of verkopen.

Het boek neemt deze onzin letterlijk over. De waarheid ligt iets anders. Gedroogde abrikozenpitten hebben een enorm hoog gehalte cyanide (cyaankali) en kunnen zelfs in kleine hoeveelheden zeer giftig zijn en veel schade toebrengen aan een mensenlichaam. Begin jaren negentig werd ontdekt dat met name abrikozenpitten uit Pakistan twee maal zoveel cyaankali bevatten en dat een zakje van 200 gram (in die tijd als snack te koop) al dodelijk kon zijn voor een volwassen man. Dat was de reden om in de staat New York deze snack uit de winkels te halen. Gedroogde abrikozenpitten zijn, zeker in grotere hoeveelheden, gevaarlijk voedsel. Maar dat vermeldt het boek niet.

Het boek staat bol van de aannames en niet nader onderzochte beweringen. In veel dingen heeft Cors van den Berg vast en zeker gelijk maar helaas staan er ook zoveel vreemde en twijfelachtige zaken in het boek dat er al snel overal vraagtekens bij te zetten zijn.

Eén van de vele dingen die levensgevaarlijk zijn volgens Cors zijn Magnums. Hij beweert daarover het volgende:
Magnum Uitgaande van alleen de E-nummers, zijn de mogelijke risico’s gigantisch. Het eten van (teveel) Magnums kan leiden tot darmstoornissen, vermindering van opname van sommige mineralen en essentiële vetzuren, belemmering van de groei, vergroting van lever en nieren, allergieën en kanker. Er zijn geen studies bekend die aantonen dat het niet zo is. Daarna volgt nog een opsomming van ziektes die je van (teveel) Magnums krijgt.

Er zijn geen studies bekend die aantonen dat het niet zo is. Ik moest die zin toch een paar keer overlezen. Moet ik daar verder nog iets over zeggen? Ik denk het niet.

Ook dit is een bijzondere: Ham, worst en salami verhogen het risico op darmkanker (Er is wetenschappelijk bewijs). Maar als je ze in de biologische supermarkt koop mag je het wel eten.Er is wetenschappelijk bewijs, zegt het boek. Wat dat is en of dat ook juist is? We lezen er verder niets over. Wist u trouwens dat ons water vergiftigd is en dat dieren die daarvan drinken doodgaan? Ik ook niet en geloven doe ik het al helemaal niet.

Kritisch zijn en blijven ten opzichte van de voedselindustrie is een uitstekende zaak. Klakkeloos alles overnemen uit andere boeken en van internet zonder aan onafhankelijke waarheidsvinding te doen is uit den boze.

Je moet er niet aan denken dat je als kind op deze wijze wordt grootgebracht. Een dagje pretpark? Alles is er even ongezond dus we nemen fijn een trommeltje met alleen maar gezonde dingen mee. Het breeduit lachende kind op de cover is daar vast nog niet van op de hoogte. Zelfs één ster is voor dit boek nog aan de hoge kant.