Ontroerend mooi

Soms moet een boek een tijdje bezinken voordat ik kan opschrijven wat ik er van vond. De kinderen van Calais is zo'n boek. Om een boete bij de bieb te voorkomen, las ik de tweede helft in een dag uit, maar eigenlijk is dit een verhaal dat je stukje bij beetje tot je moet nemen. Pas weer doorgaan als het voorgaande hoofdstuk is bezonken. Dan komt het verhaal waarschijnlijk nog beter tot zijn recht. Het tegengestelde van een pageturner, maar dan in positieve zin. Want het is een prachtig, ontroerend mooi verhaal over de liefde. De liefde tussen moeders en hun dochters, tussen geliefden, tussen onbekenden die door het lot aan elkaar worden verbonden. Over hoe één blik over een zandduin je leven kan veranderen, en dat van anderen. Aanrader!!!