Steengoede verhaal

Wat mij direct opviel is de indeling van het boek: naast de indeling in hoofdstukken, bestaat het boek uit een prelude, vijf akten en een nawoord. Dit is een indeling die je verwacht bij een toneelstuk, niet bij een psychologische thriller. De opbouw deed me gelijk om een of andere reden denken aan een quote van Shakespeare: "All the world's a stage, and all the men and women merely players: they have their exits and their entrances; and one man in his time plays many parts, his acts being seven ages." Ik was dan ook meteen geïntrigeerd waarom Anthonie Holslag voor deze indeling had gekozen. Voor de duidelijkheid: het verhaal leest als een thriller, het is geen toneelstuk.

De schrijver wist mij vanaf het eerste moment direct te pakken met een in feite gewone, alledaagse scène: het kijken in een spiegel en het bekijken van je rimpels. De beschrijving hiervan gaf mij een zeer ongemakkelijk gevoel. Ik voelde me zowaar overvallen door die scène. Door kleine aanwijzingen die vanaf het allereerste begin aanwezig zijn, bouwt Anthonie Holslag de spanning langzaam maar zeker op. Dat begint al als de zeven groepsleden zich stuk voor stuk thuis voorbereiden op de reis naar de hut. Je voelt door die kleine vreemde gebeurtenissen dat de groep iets groots staat te wachten. Zodra de groep bij de hut is loopt die spanning nog meer op. Door middel van het personage Maude, die psychologe is, leer je de dynamiek van de groep kennen, je komt te weten hoe deze vroeger was toen ze nog tieners waren en hoe die nu is. Doordat je veelal haar gedachten volgt, krijg je een idee hoe het na de schokkende beelden op tv met de groep gesteld is en hoe de individuele leden van de groep kunnen gaan reageren. Verder zijn er tijdens het verhaal flashbacks naar hoe de oorspronkelijke groep (bestaande uit de tieners Jen, Jeffery, Lars, Jonathan, Maude en Megan) Jack heeft leren kennen en hoe hij een van hen is geworden. Deze gebeurtenis blijkt van belang te zijn bij wat er in het heden in de hut gebeurt.

Het verhaal bevat vele lagen. Om één voorbeeld te noemen (met toestemming van de schrijver): de tv doet het niet goed en zendt in roze/groene beelden uit. Er is een reden dat de schrijver voor deze kleuren heeft gekozen. Zo zijn er nog veel meer boodschappen verborgen in het verhaal.

Het boek is mysterieus, spannend en door de vele lagen zeer boeiend. Daarnaast is het gewoonweg een steengoed verhaal. De term psychologische thriller past perfect bij het boek. Het is de moeite waard om het nawoord te lezen. Anthonie Holslag legt hierin uit hoe het boek tot stand is gekomen. Ik geef “Toevluchtsoord” 5 zeer verdiende sterren.