4,5 sterren

Het verhaal
Roza en Daan kennen elkaar al van kleins af aan. Inmiddels zijn ze tieners en hebben ze gevoelens voor elkaar, zonder dat de ander hier vanaf weet. Ze durven het elkaar niet toe te geven, bang dat de ander die gevoelens niet deelt en dus blijven ze gewoon erg goede vrienden. Als Daan en Roza eindelijk zover zijn om hun gevoelens voor elkaar te delen, slaat het noodlot toe. Na een avondje stappen gaat het mis: Daan raakt de controle over de auto kwijt en ze verongelukken. Ze overleven het ongeluk maar ternauwernood. Roza zal misschien voor de rest van haar leven niet meer kunnen lopen en Daan is in een coma terecht gekomen en moet vechten voor zijn leven.

Door dit trauma heeft een sluimerende gave bij Daan zich geopenbaard. Hij kan contact leggen met het geestenrijk. Een gave die zich bij Daan al jong openbaarde, maar waarvoor Daan zich tot aan het ongeluk altijd heeft weten af te sluiten. Toch zal hij er nu mee om moeten leren gaan, Daan ontvangt een dreiging vanuit het geestenrijk.

Conclusie
Het verhaal is geschreven vanuit twee perspectieven: dat van Daan en van Roza. Boven elk hoofdstuk staat de naam vermeld, wie er aan het woord is in dat hoofdstuk. De emoties van beide personages zijn goed beschreven: je leeft erg met ze mee, in de periode voor en vooral na het ongeluk. Daan en Roza krijgen te maken met een aantal moeilijke gebeurtenissen, maar ook een aantal spannende die te maken hebben met het paranormale.

De onzekerheid en de angst hoe hun leven er verder uit zal gaan zien na het ongeluk worden goed overgebracht. Maar ook de vechtlust van beide hoofdpersonages en het er voor elkaar willen zijn. De paranormale gebeurtenissen geven het verhaal spanning, waardoor het niet te zoetsappig en te emotioneel wordt. Er komen een paar zeer spannende momenten voor in het boek, waarvan de haren in je nek overeind gaan staan. Debora Elisabeth weet dit unheimische gevoel goed weer te geven. Verder leest het verhaal vlot en aangenaam en het is heerlijk romantisch. Het bevat ook met regelmaat humor. Om een voorbeeld te geven hiervan:

"Ik schiet weg van het raam, terug mijn kamer in, jaag mijn teckel Dani van het bed, trek de eerste, beste trui die boven op de stapel ligt aan en werk mijn benen in een skinny jeans. ‘Ik kom eraan!’ schreeuw ik terug. Dani – die ik natuurlijk vernoemd heb naar een beroemde acteur en niet naar mijn beste vriend Daan – hapt naar mijn enkels."

Ik heb de eerdere uitgave van dit boek ook gelezen: "Vergeef haar". Deze nieuwe versie, uitgebracht met de titel “Tot in de dood”, is beduidend beter. Het verhaal is spannender, steekt qua opbouw beter in elkaar en er zijn extra elementen en personages toegevoegd wat het verhaal sterker maakt. Ik ben aangenaam verrast hoe goed het verhaal herschreven is.

Daar waar ik “Vergeef haar” 3 sterren gaf, geef ik de vernieuwde en herschreven versie "Tot in de dood" graag 4,5 sterren.