Lezersrecensie
Minder horror dan verwacht
Het eerste dat mij opvalt, is dat er geen aanhalingstekens worden gebruikt als er door de personages iets wordt gezegd. Dit bemoeilijkt het lezen, je weet soms niet of iemand iets daadwerkelijk zegt, denkt, of dat het gewoon een onderdeel van het verhaal is. Het heeft bij mij een tijdje geduurd voordat ik er aan gewend was. In het begin heb ik om deze reden het boek ook een aantal keren aan de kant gelegd. Als je er eenmaal aan gewend bent, leest het boek goed door.
Verder viel mij het taalgebruik op. Aan de ene kant is het erg mooi, zoals de omschrijving van het huis van de familie Beale: “Het huis, dat deels van hout, deels vakwerk, deels van steen was, leek in alle richtingen te zijn uitgedijd, als een organisch wezen dat boosaardig en pervers was geworden voordat het uiteindelijk was gestorven, want Binder keek de dood in de ogen: bladeren van vorig jaar lagen in de geblazen hopen tegen de voorgevel, twee ramen op de eerste verdieping waren blind gestenigd of met een schot hagel eruit geknald.” Aan de andere kant is het vaak zeer omslachtig doet het soms ouderwets aan. Wat ik opmerkelijk vind, is dat de schrijfstijl niet consequent wordt doorgevoerd. Ik kreeg tijdens het lezen het idee dat er buiten William Gay ook andere schrijvers aan dit boek hebben meegewerkt, wat niet zo vreemd zou zijn, aangezien op de achterflap staat dat in zijn nalatenschap deze bijna voltooide griezelroman werd aangetroffen.
Vooral het karakter van David is zeer goed uitgewerkt. Ik vind hem geen prettig persoon en erg egocentrisch. Hij is volledig gericht op zijn carrière als schrijver. Je voelt via hem het kwaad rondwaren. Zijn gezin komt op de tweede plaats. Het griezelige in het verhaal zit (naast enkele harde scènes) vooral in de kleine details. David ziet en voelt dingen rondom het huis, dat duidelijk kwaadaardig. Er zijn ook hoofdstukken die geschreven zijn vanuit een ander perspectief dan die van David. Ondanks dat ze indirect met Davids aandeel in het verhaal te maken hebben, vergroten zij de hoogte van het griezelelement omdat je via deze hoofdstukken het ware verhaal over de geschiedenis van het huis leert kennen.
De titel komt tegen het einde van het boek naar voren. “Zusje dood” heeft een onverwachte betekenis. Totaal niet wat ik in gedachten had. Ik was hierdoor aangenaam verrast: je hebt een bepaald beeld gevormd bij de titel en de schrijver haalt dat ineens volledig onderuit.
Het einde voelt onaf. Alsof het midden in het verhaal stopt. Er had nog zoveel kunnen gebeuren. Is daar bewust voor gekozen, om het ruwe materiaal van het verhaal zoveel mogelijk in stand te houden? Had William Gay nog geen einde voor het boek? Of is het echte de bedoeling geweest dat het boek zo eindigt? Helaas is de schrijver in 2012 reeds overleden, dus die vraag kan hem niet meer gesteld worden.
In het colofon viel mij de volgende tekst al gelijk op: “Queen of the Haunted Hell” verscheen oorspronkelijk in iets andere vorm, in het tijdschrift ‘Oxford American’, nr. 35, oktober/november 2000. Verder staat er in de appendix: “In 2000 schreef William Gay voor het tijdschrift ‘Oxford American’ een journalistiek stuk over de zogenaamde Bell Witch. De kleurrijke verhalen over de negentiende-eeuwse spiritiste Betsy Bell, de seances bij haar thuis en allerlei verschijnselen eromheen vormden een belangrijke inspiratiebron voor “Zusje Dood”. Dit verhaal staat achter in het boek: “Koningin van de spookvallei” – Een gewaarmerkte geschiedenis van de avond dat de heks van Bell ons naar huis volgde.
Dit verhaal is bijna nog enger dan het boek zelf. De reden: ik heb op Google gezocht of er een kern van waarheid in zit. En die is er. Het verhaal is daadwerkelijk geschreven en gepubliceerd zoals er wordt gezegd in de appendix.
“Zusje dood” blijkt gebaseerd te zijn op een daadwerkelijk bestaande legende. Dit maakt dat het boek achteraf enger aanvoelt, dan tijdens het lezen ervan.
Bron: http://www.oxfordamerican.org/magazine/itemlist/category/129-issue-35-september-october-2000
Helemaal achter in het boek staat een verklaring van de Amerikaanse uitgever, waarin staat dat er meerdere mensen hebben geholpen dit boek mogelijk te maken. Vandaar ook dat ik het verschil in stijl bemerkte.
“Zusje dood” krijgt van mij 3 sterren.
Jeanine Feunekes-Both
De Perfecte Buren
Verder viel mij het taalgebruik op. Aan de ene kant is het erg mooi, zoals de omschrijving van het huis van de familie Beale: “Het huis, dat deels van hout, deels vakwerk, deels van steen was, leek in alle richtingen te zijn uitgedijd, als een organisch wezen dat boosaardig en pervers was geworden voordat het uiteindelijk was gestorven, want Binder keek de dood in de ogen: bladeren van vorig jaar lagen in de geblazen hopen tegen de voorgevel, twee ramen op de eerste verdieping waren blind gestenigd of met een schot hagel eruit geknald.” Aan de andere kant is het vaak zeer omslachtig doet het soms ouderwets aan. Wat ik opmerkelijk vind, is dat de schrijfstijl niet consequent wordt doorgevoerd. Ik kreeg tijdens het lezen het idee dat er buiten William Gay ook andere schrijvers aan dit boek hebben meegewerkt, wat niet zo vreemd zou zijn, aangezien op de achterflap staat dat in zijn nalatenschap deze bijna voltooide griezelroman werd aangetroffen.
Vooral het karakter van David is zeer goed uitgewerkt. Ik vind hem geen prettig persoon en erg egocentrisch. Hij is volledig gericht op zijn carrière als schrijver. Je voelt via hem het kwaad rondwaren. Zijn gezin komt op de tweede plaats. Het griezelige in het verhaal zit (naast enkele harde scènes) vooral in de kleine details. David ziet en voelt dingen rondom het huis, dat duidelijk kwaadaardig. Er zijn ook hoofdstukken die geschreven zijn vanuit een ander perspectief dan die van David. Ondanks dat ze indirect met Davids aandeel in het verhaal te maken hebben, vergroten zij de hoogte van het griezelelement omdat je via deze hoofdstukken het ware verhaal over de geschiedenis van het huis leert kennen.
De titel komt tegen het einde van het boek naar voren. “Zusje dood” heeft een onverwachte betekenis. Totaal niet wat ik in gedachten had. Ik was hierdoor aangenaam verrast: je hebt een bepaald beeld gevormd bij de titel en de schrijver haalt dat ineens volledig onderuit.
Het einde voelt onaf. Alsof het midden in het verhaal stopt. Er had nog zoveel kunnen gebeuren. Is daar bewust voor gekozen, om het ruwe materiaal van het verhaal zoveel mogelijk in stand te houden? Had William Gay nog geen einde voor het boek? Of is het echte de bedoeling geweest dat het boek zo eindigt? Helaas is de schrijver in 2012 reeds overleden, dus die vraag kan hem niet meer gesteld worden.
In het colofon viel mij de volgende tekst al gelijk op: “Queen of the Haunted Hell” verscheen oorspronkelijk in iets andere vorm, in het tijdschrift ‘Oxford American’, nr. 35, oktober/november 2000. Verder staat er in de appendix: “In 2000 schreef William Gay voor het tijdschrift ‘Oxford American’ een journalistiek stuk over de zogenaamde Bell Witch. De kleurrijke verhalen over de negentiende-eeuwse spiritiste Betsy Bell, de seances bij haar thuis en allerlei verschijnselen eromheen vormden een belangrijke inspiratiebron voor “Zusje Dood”. Dit verhaal staat achter in het boek: “Koningin van de spookvallei” – Een gewaarmerkte geschiedenis van de avond dat de heks van Bell ons naar huis volgde.
Dit verhaal is bijna nog enger dan het boek zelf. De reden: ik heb op Google gezocht of er een kern van waarheid in zit. En die is er. Het verhaal is daadwerkelijk geschreven en gepubliceerd zoals er wordt gezegd in de appendix.
“Zusje dood” blijkt gebaseerd te zijn op een daadwerkelijk bestaande legende. Dit maakt dat het boek achteraf enger aanvoelt, dan tijdens het lezen ervan.
Bron: http://www.oxfordamerican.org/magazine/itemlist/category/129-issue-35-september-october-2000
Helemaal achter in het boek staat een verklaring van de Amerikaanse uitgever, waarin staat dat er meerdere mensen hebben geholpen dit boek mogelijk te maken. Vandaar ook dat ik het verschil in stijl bemerkte.
“Zusje dood” krijgt van mij 3 sterren.
Jeanine Feunekes-Both
De Perfecte Buren
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Jeanine Feunekes
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
