Bijna een Amerikaanse road movie.

Lijmen/Het been van Willem Elsschot herlezen is net zoiets als de foto's van je schooltijd opnieuw bekijken. Je herbeleeft hoe het ooit was, maar toch ervaar je de omstandigheden waarover je leest, of de situatie op de foto, met de blik van nú. De blik die weer hele werelden aan nieuwe ervaringen over de gegeven situatie uitspreidt, alvorens opnieuw te oordelen.

Aan de ene kant viel het niet mee om Lijmen/Het been te herlezen, maar dat kwam door mijn eigen ongeduld. Daarnaast is bij een boek vaak de vorm tekenend voor de inhoud. De breedsprakige verhandelingen van Boorman, over het reilen en zeilen van bedrijven die beschreven worden in zijn Wereldtijdschrift voor Financiën, Handel, Nijverheid, Kunsten en Wetenschappen maakten dat ik soms even wilde 'snellezen.' Aan de andere kant wilde ik toch ook weer erg graag weten hoe het ook alweer afliep met Boorman, Laarman en mevrouw Lauwerijsen. Niet goed, herinnerde ik mij en dat bleek aan de ene kant waar, maar aan de andere kant ook niet. Het einde verraste mij door de absurditeit en de omdraaiing van het probleem. Waar het eerst ging om geld binnenharken, werd nu van datzelfde geld zien af te komen het belangrijkste doel. Bijna een thema voor een Amerikaanse road movie.