Origineel verhaal

Radio Transzoeloe is het romandebuut van Wibo Kosters, de stadsdichter van Deventer. In deze roman verweeft hij de verhalen van Sjak, Else en Paul ineen. Elk hoofdstuk wordt uit het perspectief van een van hen geschreven. Ze wonen bij elkaar in de buurt maar kennen elkaar alleen van zien. Alle drie zijn ze niet gelukkig in hun leven, ze worstelen ermee.
Sjak bijvoorbeeld is gehandicapt, hij zit in een rolstoel en vult zijn dagen met eten, roken en drinken. ’s-Avonds is hij een zendpiraat, zijn zender trekt echter nauwelijks publiek. Eenmaal in de maand gaat hij koffiedrinken met zijn moeder met wie hij verder nauwelijks contact heeft. Zijn moeder geeft hem elke maand een enveloppe met geld. Dat geld geeft hij vervolgens vlot weer uit in zijn stamcafé. Sjak komt tot niets in het leven, hij heeft trauma’s te verwerken maar ook daarmee komt hij niet ver.
Else denkt dat ze een vriend heeft, een vriend die op het gebied van seks nogal wat van haar vraagt. Ze verlegt haar grenzen maar dat is voor hem niet genoeg. Op een dag is hij, met een hoop van haar spullen, met de Noorderzon verdwenen. Else likt haar wonden, beleeft een ongelukkige date maar besluit dan om het roer om te gooien en zichzelf aan te pakken. Ze gaat gezond eten, hardlopen en dus vooral afvallen.
Paul tenslotte werkt op een kantoor, wat hij daar doet wordt niet helemaal duidelijk. Hij is er vaak ook niet, hij meldt zich makkelijk ziek. Wat hij dan thuis doet? Niets, van verveling wordt hij moe. Hij verwaarloost zichzelf, zijn huis en zijn vrienden. Ook Paul besluit zijn leven te veranderen, hij gaat zich weer aan zijn kunst wijden. Hij blijft ook werken, dat geld heeft hij hard nodig. Om de energie op te kunnen brengen, neemt hij af en toe een lijntje cocaïne.
Door de korte hoofdstukken en de perspectiefwisselingen zit de vaart goed in het boek. De piratenzender van Sjak wordt af en toe beluisterd door Else en later ook door Paul, het is uiteindelijk de rode draad in het verhaal. Maar of de hoofdrolspelers dat ook weten?


Mijn mening: Radio Transzoeloe leest vlot weg. Het boek bestaat uit korte hoofdstukjes steeds vanuit het perspectief van een van de hoofdrolspelers. Ze hebben een hoop sores in hun leven maar hun situatie is (nog) niet uitzichtloos. Maar dan moeten ze wel in actie komen, dat lukt de een beter dan de ander of is dat maar schijn? Als lezer zou je wel door willen lezen, hoe zou het verder gaan met Sjak, Else en Paul? Het slot kwam voor mij geforceerd over, jammer, daar had voor mijn gevoel meer in gezeten. Drie sterren voor dit romandebuut.