Verwerken van een rouwproces met een vleugje geschiedenis

Arjan van Veelen neemt je een stukje mee in zijn verleden na het overlijden van zijn beste vriend Thomas (in het boek verder genoemd Tomas). Hij verteld over zijn studietijd, de tijd waarin hij Tomas heeft leren kennen; iemand waar hij enorm tegenop keek, waar hij zich steeds meer voor ging inzetten om in het goede blaadje van die vriend te kunnen blijven staan, terwijl hij zich op sommige momenten ook nog weleens kon ergeren.
De obelisken komen natuurlijk ook aan bod, maar nog belangrijker was dat Arjan zijn reis maakte naar Alexandrië om de dood van zijn vriend te kunnen verwerken met in zijn koffer de boeken van zijn overleden vriend Tomas.
Deze boeken mochten natuurlijk niet verloren gaan.
Het gaat tevens een stukje over social media die ervoor zorgen dat iedereen over deze bekende vriend wel een eigen mening had over het verlies, terwijl Arjan natuurlijk deze vriend gewoon in het echt heeft gekend.
De afspraken waren vaak in een café en Arjan neemt je in zijn verhaal mee in zijn reis. Hij laat je tevens een stukje van Alexander de Grote als persoon kennen en laat je ook zien welke manier hij gevonden heeft om om te gaan met zijn rouwverwerking. Het is niet geheel waargebeurd, het is gebaseerd op waargebeurd met wal fictieve aanvullingen hier en daar.
Als Arjan terugkomt van zijn reis naar Alexandrië gaat hij met zijn vrouw emigreren naar Amerika. Ze nemen ook hun kat mee en omdat zijn vrouw daar een baan krijgt, blijft hij met de kat samen achter en krijgen ze eigenlijk een band met elkaar die ze nooit eerder gehad hebben. Tevens zoekt Arjan daar plaatsen op (zijn kat Amy volgt hem waar hij gaat) waar een normaal persoon normaal niet naar toe zou gaan maar dit heeft hij nodig gehad om volledig door zijn rouwproces heen te komen.
Het is een bijzonder boek en kan op sommige vlakken voor mij best een "zwaar gewicht" meegeven, maar het is wel heel mooi om deze reis van Arjan te kunnen volgen.